F.Bahçe ve direkler
Aman Allah’ım… Kaçtı!
Fenerbahçe yine yaptı yapacağını… Yine direkler, yine “ah be bir girseydi”, yine “bu kadar da şanssızlık olmaz” diye diye saç baş yolmalar!
Dün akşam Ferencvaros’u izlerken aklıma rahmetli Özkan Sümer’in bir lafı geldi: “Futbol şans oyunudur ama şans da çalışana yardım eder.” E bizimkiler çalıştı çalışmasına ama şans dediğin, tam gol olacakken direğe vurup “hadi len” dedi, iki kere hem de!
İlk 8 için önemliydi
Çok önemli bir üç puan alacaktık, ilk 8’i cebe koyacaktık, olmadı. Niye olmadı? Çünkü kafada pazartesi günkü Galatasaray derbisi vardı da ondan! Oyuncunun gözü sahadaydı ama aklı dev derbiydeydi.
Tedesco ne yaptı? Rize maçında 5-2 kazanan 11’den 7 tane adam değiştirdi! Yedi tane! Bu ne cesaret Domenico efendi? Bu ne özgüven? Sanki Avrupa Ligi değil de, hazırlık maçı oynuyoruz.
Az kalsın mağlup olacaktık
“Rotasyon yapayım, oyuncuları dinlendireyim” derken az kalsın maçı kaybediyorduk.
Kerem yorgun, En-Nesyri ortada safariye çıkmış gibi, Talisca desen kendi kendine paslaşıyor… İlk yarı resmen uyuduk!
Sonra ne oldu? Direk, direk, direk… Rakipte Yusuf diye bir çocuk iki kere direği öptü, üçüncüde Varga kafayı yapıştırdı: 1-0.
O anda Fenerbahçeli’nin hissettiği şeyin adı: “Yine mi ya Rabbim?” Ama işte o dakikadan sonra sahneye iki adam çıktı: Levent Mercan ve Nene… Tedesco 60 dakika bekledi bunları oyuna sokmak için, ben olsam 30’da atardım sahaya ama neyse…
Nene girdi, bir baktık Fenerbahçe oynuyor! Ah o topu direğin az altına gitseydi! Talisca“madem öyle” dedi, enfes bir vuruşla skoru 1-1 yaptı.
