Sevinmeye mecburuz

İnsan her yerde insan!.. Irkı, dili, dini ne olursa olsun; acılar karşısında dayanıksız, mutlulukla coşkulu... İşte Kuzey İrlandalılar!.. Ne yalan söyleyeyim!.. Belfast beni bir başka duygulandırdı... Daha havaalanına iner inmez, bindiğimiz taksinin şöförü Alan; taziyetlerini sundu... "Dileriz bu maçı siz kazanırsınız ve İrlanda''yı daimi bir dost olarak hatırlarsınız!.." diye gönlümüzü aldı... K.İrlanda Milli Takımı''nın basın toplantısında bir başka dramatik hava yaşandı... Dowie, İrlanda Milli Takımı''nın golcüsü... Daha doğrusu bu gece bize karşı da en büyük silahı; "deprem" sözcüğünü duyar duymaz ağlamaklı oldu... "Benim kız kardeşim bir Türk''le evli... Acınızın büyüklüğünü biliyorum...Çok geçmiş olsun diyorum..." dedi. Dowie''nin depremzedeler için kardeşinin eşi vasıtasıyla yüklüce yardım yaptığı da konuşuluyordu K.İrlanda Milli Takımı''nda... Bunları size anlatmamın sebebi şu: İlk defa bir milli maç öncesi futbol geri plana düştü... Herkes Türkiye''yi derinden yaralayan büyük afeti konuşuyor... Ve herkes yaralı Türk insanını nasıl mutlu ederim diye düşünüyor!.. İrlandalılar''ın bu hassasiyeti beni fazlasıyla mutlu etti... Fakat birşeyin altını çizeyim; İrlandalılar''ın mücadeleci ruhunu bilirsiniz!.. Onlar için her şartta, her ortamda zafer kazanmak düşüncesi ön planda gelir... Bu duygusal yaklaşımlarına rağmen, futbol anlamında İrlandalılar bize yağmurlu havada bir damla su vermeyecek gibi kararlı görünüyorlar... Teknik direktörleri Mc Menemy, "Sahada bizden yardım beklemeyin" diyor... Velhasılı; okyanusu geçip derede boğulmamak için kendi göbeğimizi kendimiz kesmemizden başka birşey kalmıyor... Onu da yapacağız elbet!.. Çünkü günlerdir bunun için çalışıyoruz...