Savaş zamanında vicdan sahibi insan olmak

Ezkaza bir Amerikalı yetkilinin ağzından "ateşkes" kelimesi çıksa Beyazsaray veya Amerikan dışişleri bakanlığı alelacele açıklama yapmakta "bu kalıcı ateşkes değil". Bu tavır karşısında şaşırmamak mümkün mü? Halbuki mes'uliyet sahibi herkesin mütareke/ateşkes için çalışması gerekmez mi? Gerekir ama keyfiyet bu şekilde. Amerika'yı yönetenler böyle diyor, onlar üzerinde nüfuzu olan İsrail idarecileriyse ateşkesi hiç kabul etmiyorlar. "BM barış gücü gelsin öyle ateş keseriz" demekteler. Sanki hakîkaten BM varmış gibi. Zaten neyin ateşi kesilecek? Eğer napalm bombaları, zehirli gazlar, kimyasal silahlar kullanılıyorsa orada daha ne kalmıştır? Nitekim İsrail, belki de insanlık tarihinde bir ilki gerçekleştirerek hastaneden adam kaçırdı. Daha evvel Filistin milletvekillerini kaçıran bu devlet, şimdi de hastaneden yaralı kaçırdı. Bunlar olurken İsrail Haham Meclisi toplanarak akıllara durgunluk verecek bir açıklama yapıyor. Dedikleri şu; savaş ortamında kadın ve çocuklar da düşmandır, vurulabilirler. Bu kadar da değil. Bu kara cübbeli, kara fötrlü, kara zülüflü, din adamlarını utandıran güya din adamları, şunu da söylüyorlar; harpte ahlaktan bahsedilemez. Ne demek yani? Irza da geçilebilir! Şunları yapan İsrail'in Nazi soykırımına uğradığını iddia etmeye hakkı yoktur. Kendisine terörist diyeceklere de bir şey demeye yüzü olamaz. 21. asra çok fena girdik. Buna rağmen ateşkes kelimesi geçer geçmez mikrofonlara koşuluyor. Hükümetler, milletlerin vicdanıdır. O vicdan adına hareket ederler. Ne dersiniz, bütün Amerika ve bütün İsrail şu yapılanları tasvip ediyor mudur? Herhalde hayır. Şu şartlarda vicdan sahibi bir Amerikalı veya Yahudi olmak insanın azap çekmesidir. Bu azabı duymayanlara sözümüz yok. Sözümüz insanlıktan nasibi olanlara. Ortada iki tarafın çarpıştığı bir harp değil, tek taraflı katliam var. Bu katliamda bebek, çocuk, kadın yaşlı göz kırpılmadan öldürülmekte. Eğer ateşkes denen müessese böyle zamanlar için lazım değilse neye yarar? Arteşkes barışa, sulhe açılan kapıdır. En kötü barış, en iyi savaştan daha iyidir.