“Koku oku…”

- Ben uzun ömrümü toprak, mala, kerpiç, kazı ile geçirdim kızım. Senin arkeoloji değil aromakoloji okumanı istiyorum. İstikbal kozmetiktedir.

 

*****
 
Türkiye’nin en eski ve en ünlü arkeologlarından Tülin Tekçe, vefatından bir süre önce, torunu Burcu’ya üniversite tercihi için fikrini böyle söylemişti.

 

- İnşallah anneanne.

 

- Sen niye bir Versace, bir Dior, bir Gaultier olmayasın? Onları da bir anne doğurmadı mı? On dokuz yıl önce senin ismini ben vermiştim. Burcu, yani güzel koku diye… Dünyaya yayılmış bir Türk koku markası olabilir bu; Burcu… Niçün olmasın? Fevkalade güzel olmaz mı?

 

***** 

 

Anneanne doksan yaşında öldüğünde, Burcu devlet üniversitesinde okuyor, devlet yurdunda kalıyor, devlet bursunu harcıyordu.

 

Anneannesinin istediği aromakoloji bölümünde üstelik.

 

*****
  
Burcu’nun meslek dersi hocalarından biri, hepi topu dokuz öğrencinin bulunduğu son derste şöyle demişti:

 

- Sayınızın azlığına bakmayın. Sizler şanslısınız çocuklar. Türkiye, koku uzmanları için fırsat ülkesi şu anda. Büyük firmalar kokunun önemini keşfetti. Müşteri çekmek için aromakoloji çok sayıda sektör tarafından kullanılıyor. Bebek ürünlerinin satıldığı mağazalar pudramsı, kadınlara yönelik ürünlerin satıldığı mağazalar çiçeksi, erkeklere yönelik ürünlerin yer aldığı işletmeler baharatlı kokuları kullanıyor artık. Marketlerdeki ekmek ve pasta reyonları, fırın kokusu sebebiyle sepetlerin dolmasına sebep oluyor. Yani, prestijli ve ünlü markalar, sizi baş tacı etmek için bekliyor.

 

*****
 
Fakat Burcu okulu bitirince “Bu ülkede yaşanmaz” diyerek, hayalindeki büyülü topraklara, Çin’e göçtü.

 

*****
 
Gel gör ki, Şanghay’da işler istediği gibi gitmedi.

 

Anneannesinin arzu ettiği bir ürün imalatçısı, bir Türk markası olamadı.

 

Sabun, duş jeli, deodorant ve ağız gargarası gibi ürünler imal eden bir fabrikada iş buldu. Mesaisi, deneklerin koltuk altlarını, nefeslerini, ayaklarını koklayıp, ürünlerle ilgili rapor tutmakla geçiyordu.

 

Fabrikanın pansiyonunda on kişi ile aynı odada kalıyordu.