"Üç Harfliler"

Kardeşler arasındaki yaş farkının ne kadar önemli olduğunu bu sene fark ettim. Şöyle ki; bizim çocuklardan biri 8. sınıfa, diğeri 12. sınıfa gidiyor. Üç gün sonra LGS, ondan bir hafta sonra TYT ve AYT var. Yani önümüzdeki iki hafta çok neşeli geçecek.

 

Tahmin edeceğiniz gibi ev etüt merkezine dönmüş durumda. Denemelerden, yüzdelik dilimlerden, sıralamalardan yıldık usandık. Elini sallasan soru bankasına çarpıyor. YouTube oynatma listelerinde soru çözüm videoları dışında bir tane oynatacak içerik yok.

 

Eskiden Adana deyince aklıma kebap, Edirne deyince ciğer gelirdi. Şimdi direkt A ve E şıkları geliyor.

 

Bu arada çocukların stresi arttıkça bizim de dengemiz bozuluyor. Ya sınavdan önceki gece uyuyamazsa? Ya stresini yönetemez de bildiği soruları yanlış cevaplarsa? Ya sınavda tuvaleti gelir de bilmem ne olursa derken, "üç harfliler" bizim de uykularımızı kaçırıyor.

 

Peki sınav başarısı, hayatta başarılı olmayı garantiliyor mu? Elbette hayır. Hele ki sınava gelecekte çok para kazanma motivasyonuyla çalışılıyorsa, orada durup biraz düşünmek lazım.

 

     ***

 

Evet, okul birincileri iyi bir maaşla iş bulabiliyorlar. Ama onları işe alan kişiler genelde okul birincisi değil. Hatta çoğu okumamış bile. Yani üniversite kazanmakla rızık kazanmak arasında doğrudan bir ilişki yok. Hatta amacı çok para kazanmak olanların bir kısmı, üniversiteyi vakit kaybı olarak görüyor.

 

Ayrıca mevcut eğitim sistemi, farklı alanlarda kabiliyeti olan öğrencileri keşfetme konusunda zayıf kalıyor maalesef.

 

Mesela dünyanın en çok satan serisi olan Harry Potter’ın yazarı J. K. Rowling’in öğretmeni, eski öğrencisi hakkında şunları söylüyor: “Dalgın, genelde sınıfın arka sıralarında oturmayı tercih eden, derslerle fazla ilgilenmeyen bir çocuktu.”

 

Çok hayalperest olduğu için ailesi tarafından da sürekli uyarılıyor Rowling. Babası, “Sen doktor veya avukat olacaksın. Böylece kimseye muhtaç olmadan yaşayabileceksin!” diyor sık sık. Ama Rowling hayalinin peşinden koşmaya devam ediyor. Bu arada eşinden boşanıyor ve çok sıkıntılı bir döneme giriyor. Ev kirasını ödeyebilmek için rutin bir işte çalışırken, öğle molalarında bir kafede oturup kitap yazmaya başlıyor.

 

Ve hayatının en zor dönemecinde küçüklüğünden beri tutunduğu hayaline sıkı sıkı sarılan Rowling, dünyanın en çok satan kitap serisinin yazarı hâline geliyor.

 

     ***

 

Birçok önemli buluşa imza atan Thomas Edison’un hayatı da başarısızlıklarla dolu. Hatta algılamada yavaş olması nedeniyle okuyamayacağına karar verilerek okul yönetimi tarafından okuldan uzaklaştırılmış.

 

20. yüzyılın en zeki bilim insanı olarak kabul edilen Albert Einstein da içine kapanık, oyun oynamaktan hoşlanmayan ve 4 yaşında konuşmaya başlayan bir çocuk olarak biliniyor. Zeki olmasına rağmen okuldan atılmış ve hatta öğretmenleri tarafından yetersiz olarak damgalanmış.

 

Netice? Okulda başarısız olan öğrencileri “işe yaramaz” olarak etiketlemek büyük bir hata. Her çocuğun içinde saklı bir cevher vardır. Ailenin ve öğretmenin en büyük göreviyse o cevheri ortaya çıkarmaktır.

 

 

Ebeveynlerin imtihanı

 

 

Sınav sonuçları açıklandıktan sonra biz ebeveynlerin imtihanı başlayacak. Bu imtihan da iki bölümden oluşuyor: Çocuk sınavda yüksek bir başarı elde ederse sağda solda konuşup böbürlenmemek. Başarılı olamazlarsa da üzülmemek ve utanmamak...

 

Özellikle “ele güne karşı ne deriz” kaygısı ebeveynler için gerçekten büyük bir imtihan. Çünkü bir çocuk, sınav sonucundan dolayı anne babasının utandığını hissediyorsa, bundan daha utanç verici bir durum olamaz. Bir ebeveyn olarak çocuğa yapılabilecek daha büyük bir kötülük yok inanın.

 

Yani çocuğun başarısıyla hava atmak da başarısızlığından dolayı eşten dosttan utanmak da ebeveynlik imtihanında sıfır çekmek demektir.

 

Allah bizi ve çocuklarımızı gerçekten utanılacak durumlardan muhafaza etsin. Gerisi teferruattır.

 

 

 

 

 

Salih Uyan'ın önceki yazıları...