Alnından öperek teşekkür ettim

 

Başçavuş saat onda arz-ı endam etti. Gözleri sevinçten pırıl pırıl yanıyor, yaptıklarını anlatırken heyecanlanıyordu.

Sanığı, suç aleti bıçağını, cinayet işlerken üzerindeki elbiseyi düzenlediği tutanakla, büyük bir mutluluk içinde bana teslim ediyor. Kalkıp herkesin içinde alnından öperek teşekkür ediyorum.

Cinayet tasarlanarak işlenmiş. O gün öldürdüğü şahsın oradan geçeceğini saati saatine biliyor. Pusu kuruyor. Tabii idamla yargılanacak.

Köy yolu ayrımında dayısından, Bursa'daki ablasına gideceğini söyleyerek ayrılıyor. Çalılıklar arasına gizlenerek maktulü bekliyor.

Aralarında zorlu bir mücadele geçiyor. Kaç bıçak darbesi vurduğunu hatırlamıyor. Maktul yere düştükten sonra kendisini kan tuttuğu için bir müddet oradan ayrılamıyor. Anlatıyordu:

“Biraz ötede çalıların arasına girip bir sigara yaktım. Ortalıkta çıt yok. Sessizliği ilerideki Balıkesir-Bursa yolunun rampasına tırmanan kamyonların motor sesleri bozuyor.

Kaç sigara içtim bilmiyorum. Havanın iyice kararmasını ve gecenin ilerlemesini bekledim. 'Bizimkiler çoktan uyumuştur' diyerek köydeki evimize gidip gizlice içeri girdim. Elbiselerimi değiştirerek ahırdaki samanların içine soktum. Aynı şekilde ses çıkarmadan evden ayrılıp ana yola çıktım. Balıkesir'den ilk gelen bir kamyonu durdurarak Bursa'da Yıldırım'da oturan ablamın evine geldiğimde sabah yaklaşmıştı. Bıçağı, göstermeden yattığım divanın alttaki kolanlarının arasına gizledim. Öğleye kadar uyumuşum. Beni Başçavuş uyandırdı."

“Fail tamam ama cinayetin sebebi ne?”

“Genelde, her olayın kökeninde kadın parmağı bulunur” ön yargısı olan Başkomiser aklıma geldi.

Bir karakolun Başkomiseri, genelde olayların bir kadın sebebiyle çıktığına inanırmış. Başlarda bu ön yargıya inanmak istememiştim ama sonraları gördüm ki, belki pek az olayda çıkar çatışması olsa da, genellikle her olayın kökeninde bir kadını paylaşamamak var.

“İnşallah bu kez komiser haksız çıkar” diyerek, yaptığım soruşturmada gerçekten de kadın yüzünden işlenmişti cinayet. Sanığa sorduğuma anlattı:

“Efendim bir kızı seviyordum. O da bana âşıktı. O adam, niye bilmem, kızın babası ile akraba olduğundan kızı bana vermesine hep engel oldu. Çok yalvardım asla yola gelmedi. Son konuşmamızda; 'ben o kızın erkek gibi bir erkekle evlenmesini isterim' dedi. Bu söz bana çok dokundu. İçime işledi...”