"Ben sizi gizli saklı sevdim!"

Hayatımı reklamcılık yaparak kazanmaya çalışıyorum. Bu yüzden çok yeri geziyorum. Bir evin bir oğluyum. Sanırım bu yüzden aşırı korumacı bir ailem var. Çocuk yaşta babamı kaybetmem de bunda etkili. Bu korumacılık yüzünden kitap okumama bile sıkılırsın diye izin vermediler.
Dinimle ilgili hiçbir bilgiye sahip değildim. Bir gün ailece Son Samuray adında bir film izlerken filmde "hiç düşünceyi yakalarsan başarıyı yakalarsın" cümlesi beni çarptı. Karar verdim "hiç düşüncesiz, dinimi öğrenecektim."
Bir reklam işi kovalarken bir sabah kahvaltısında Soma'da kır pidesi yapan bir börekçide bu gazetenin orta sayfası dikkatimi çekti. Üstünde Türkiye yazısı ise çok hoştu. Konuşmadan ve sormadan borcumu ödeyip çıktım. İstikametim İzmir 5. Sanayi. Bir kalıpçıya kaliteli promosyon anahtarlık yaptık özel müşterileri için. İçeri girer girmez olağanüstü bir durum sezdim. Herkes radyonun etrafında TGRT yarışma programına katılmış. Adı da "boş yok." Oradan biri "soruyu bilemezsen de teselli hediyesi iste çok güzel kitaplar gönderiyorlar" dedi. Katılmaz mıyım? Hemen... Bir iki hafta sonra aklımın ucundan bile geçmeyen 3 kitap birden geldi. Biri Faideli Bilgiler, diğeri Kıyamet ve Ahiret ile Namaz Kitabı.
Ne kadar mutlu oldum anlatamam. Annem ve ablama seyahate çıkacağımı söyleyip kitaplara yumuldum. Gece yarısı masada uyuyakalmışım. Sabah reklam kovalarken Kozağaç mevkiinde bir çerezci açmış bu gazeteyi okuyordu. Ertesi gün Hatay Bahçelievler'de, sonra Konyalıda gördüm.
Türkiye gazetesinin kuruluşunun 45. yıl dönümüymüş. Aboneler Hayatım Roman yeniden başladı diye seviniyorlardı. Restoranın gazetesinden bu adresi öğrendim. Onların sevinci ve benim merakım bana bu yazıyı yazdırdı. Şu an onun otoparkında bu yazıyı sessiz sakin yazıyorum. İşte benim hayatımdaki olaylar zincirinden bir kesit. Hâlbuki dinden biraz bahsettim diye beni ablamın özel psikiyatristindeki seansında, manik depresif mistik sanrıları olan biri ilan etmişlerdi.
Bu yazdıklarımı doktoruma söylersem beni artık ne ilan ederler bilmiyorum, aldırmıyorum da. Ben bu gazeteyi ve onu sevenleri gizli saklı sevdim. Onu benden 45 yıldır gizleyenlere esef ediyorum. Bu gazeteye emeği geçenlere de teşekkür ediyorum.
         Rumuz: "Konyalı Pide"