Hazineler üzerinde aç oturmak
24 Ocak 2016 02:00
“1940 Doğumlu emekli öğretmenim. Ben susmamalıyım, vicdanlarını harekete geçirmeliyim...”
Varlıklı değilim. Siyasi gücüm de yok. Fakat ülkeme âşığım. Âşık olan fedakârlık yapar.
Orman oluşturma işinin gündemden düşmemesi gerekir. Bu oluşumun sizler aracılığı ile duyarlı kişilere, yetkililere anlatılması da en büyük dileğimdir. Konya Ereğli’si-Beyören köyünde âcizane oluşturduğum bu eser, sizlerin de manevi destek ve gayretleriyle devam edecek.
Büyük şehirlerde yaşayanlar pek farkında değiller, güzel ülkemiz giderek çölleşiyor. Bir taraftan da, ormanların bir kısmı kuraklıktan, bir kısmı yangınla, bir kısmı da insanların kesmesi vb. ile yok oluyor. Köyler boşalıyor, şehirlerin şehir mi köy mü olduğu belli değil. Ben işin farkındayım ne yapılacağını da biliyorum.
Kısacık ömrümü, insanlara örnek olan uğraşlarla doldurmak istedim.
Erozyonun canına okuduğu günlerce çöl rüzgârlarının estiği bir bölgede oluşturduğum ormandan, güzel yurdumun, güzel insanlarına, sesimi duyurmak istiyorum.
İlk olarak 1969 yılında köylümüzle dağımıza 4 çuval palamut dikerek işe başladım. O zaman köyümüz 200 haneydi, şimdi maalesef 35 haneye düştü. Araziler aldım,
kuyular açtım, borular döşedim, hayvan sırtında su taşıdım, 17 yıldır ara vermeden çölleşen araziyi yeşertmeye çalıştım. 500 dekarlık sahada 32.000 fidan yetiştirerek yeşil bir kuşak oluşturdum.
Çölleşen araziden hayatını kazanamayıp köyü terk etmekte olan birkaç kişi orman oluşturmada çalışarak iş sahibi oldular. Onları büyük şehirlerde horlanmaktan korumuş oldum.
Orman oluşturmada çaba sarf ederken sıkıntıya düşünce sabretmesini öğrendim. Biliyorsunuz sabır; omuzlanan işi sonuna kadar götürürken rüzgâr tersinden esmeye başladığında geri adım atmamak, yükü sırtından atmamak demek;
Yaptığım iş ülke yararına olduğu için devletimin yanımda olup olmadığını öğrendim. Bu çabamla birkaç kişinin sevap kazanmasına vesile oldum.
Kahve köşelerinde pineklemek yerine ormanda vakit geçirerek zinde oldum, dinç kaldım, sağlığıma kazanç oldu.
Yetiştirdiğim ormanı çok sayıda hayvan ve kuş kendine mesken tuttu.
Sizlere bu nedenle sesleniyorum.
“Beni duyun. Dilerseniz, internete adımı yazınız, haber ve resimlere bakınız. Benim çabam, kişisel amaçlı değil. Kişisel bir çıkarım yok. Olmayacak. Çabam, ülkemi, torunlarımıza, çorak ve kurak bırakmamak için...
Rahim Demirbaş-Konya
Varlıklı değilim. Siyasi gücüm de yok. Fakat ülkeme âşığım. Âşık olan fedakârlık yapar.
Orman oluşturma işinin gündemden düşmemesi gerekir. Bu oluşumun sizler aracılığı ile duyarlı kişilere, yetkililere anlatılması da en büyük dileğimdir. Konya Ereğli’si-Beyören köyünde âcizane oluşturduğum bu eser, sizlerin de manevi destek ve gayretleriyle devam edecek.
Büyük şehirlerde yaşayanlar pek farkında değiller, güzel ülkemiz giderek çölleşiyor. Bir taraftan da, ormanların bir kısmı kuraklıktan, bir kısmı yangınla, bir kısmı da insanların kesmesi vb. ile yok oluyor. Köyler boşalıyor, şehirlerin şehir mi köy mü olduğu belli değil. Ben işin farkındayım ne yapılacağını da biliyorum.
Kısacık ömrümü, insanlara örnek olan uğraşlarla doldurmak istedim.
Erozyonun canına okuduğu günlerce çöl rüzgârlarının estiği bir bölgede oluşturduğum ormandan, güzel yurdumun, güzel insanlarına, sesimi duyurmak istiyorum.
İlk olarak 1969 yılında köylümüzle dağımıza 4 çuval palamut dikerek işe başladım. O zaman köyümüz 200 haneydi, şimdi maalesef 35 haneye düştü. Araziler aldım,
kuyular açtım, borular döşedim, hayvan sırtında su taşıdım, 17 yıldır ara vermeden çölleşen araziyi yeşertmeye çalıştım. 500 dekarlık sahada 32.000 fidan yetiştirerek yeşil bir kuşak oluşturdum.
Çölleşen araziden hayatını kazanamayıp köyü terk etmekte olan birkaç kişi orman oluşturmada çalışarak iş sahibi oldular. Onları büyük şehirlerde horlanmaktan korumuş oldum.
Orman oluşturmada çaba sarf ederken sıkıntıya düşünce sabretmesini öğrendim. Biliyorsunuz sabır; omuzlanan işi sonuna kadar götürürken rüzgâr tersinden esmeye başladığında geri adım atmamak, yükü sırtından atmamak demek;
Yaptığım iş ülke yararına olduğu için devletimin yanımda olup olmadığını öğrendim. Bu çabamla birkaç kişinin sevap kazanmasına vesile oldum.
Kahve köşelerinde pineklemek yerine ormanda vakit geçirerek zinde oldum, dinç kaldım, sağlığıma kazanç oldu.
Yetiştirdiğim ormanı çok sayıda hayvan ve kuş kendine mesken tuttu.
Sizlere bu nedenle sesleniyorum.
“Beni duyun. Dilerseniz, internete adımı yazınız, haber ve resimlere bakınız. Benim çabam, kişisel amaçlı değil. Kişisel bir çıkarım yok. Olmayacak. Çabam, ülkemi, torunlarımıza, çorak ve kurak bırakmamak için...
Rahim Demirbaş-Konya