“Okumak size kolay gelebilir”

 "Allah her kolaylığı gösterir, inşallah bir sıkıntı çekmeyiz; oğlumuz gitsin okusun..."

 

Babam, biraz daha düşündükten sonra ağır ağır konuştu:

-Oğlum, isteğin güzel, iyi seni okutalım; ben de istiyorum ama bu yıl hâlimizi görüyorsun… Ekinler yandı gitti… Buğdaylar da baharı zor çıkarır… İmkânlarımız kısıtlı, ne yapsak bilmem ki?

Bir süre düşündükten sonra:

-Sen iyisi mi şimdi eve git. Akşama eve gelince annenle beraber hep birlikte sakin kafayla etraflıca düşünür, konuşur, bir karara varırız,  diyerek başımı okşadı. Sonra da tekrar işine koyuldu...

O şefkatli eli hayatım boyunca unutamam… Babam o an için kabul etmemiş olsa da en azından reddetmemişti de.

Heyecan ve ümitle eve geldim. Babamın kabul edeceğine biraz olsun inanmaya başlamıştım. Eve gelip de anneme durumu anlatınca o da sevindi. Şimdi sabırsızlıkla akşamın olmasını bekliyordum. Ama o birkaç saat sanki bitmek bilmiyordu. İçim içime sığmıyor, heyecandan yerimde duramıyordum...

Yıllar gibi gelen o birkaç saat geçmiş, akşam babam eve gelmişti. Elini yüzünü yıkadıktan sonra divana uzandı. Annem de ortalığı toparlamış, akşam yemeği hazırlamakla meşguldü.

Bense bir köşede oturmuş, olacakları beklemeye başlamıştım. Nihayet yer sofrası hazırlanmış ve başına kurulup aynı kaptan yemek yemeye başlamıştık.

Babam yorgunluğuna rağmen açlıktan olacak büyük bir iştahla yemeğini yerken ben heyecandan ne yediğimin bile farkında değildim. Bütün gözüm babamın üzerindeydi. Yaptığı hiçbir hareketi kaçırmamaya çalışıyordum.

Yemekten birkaç lokma daha aldıktan sonra ağır ağır konuştu:

-Oğlum, okumak güzel bir şey; ben de senin okumanı çok istiyorum ama bu yılki şartları biliyorsun, bu ekinlerin böyle olması belimizi büküyor, bilmem ki ne yapsak? Bu sene değil de bir dahaki sene gitsen olmaz mı?..

Sonra bir cevap arar gibi önce annemin sonra da benim yüzüme baktı. Ben suçlu gibi hiç sesimi çıkarmadım, annem de susuyordu. Bir müddet sofrada sessizlik oldu. Sonra sessizliği bozan annem oldu:

-Olsun ekinler eksik olsun, sıkıntı olsun dedi, sonra da bana bakarak:

-Allah her kolaylığı gösterir, inşallah bir sıkıntı çekmeyiz; oğlumuz gitsin okusun, seneyi bekleyip arkadaşlarından geri kalmasın... DEVAMI YARIN