Başarılı ve güçlü insan...

Hayatımızı kazandıklarımız ve elde ettiklerimiz değil beklentilerimiz, kendimizde bulduğumuz inanç şekillendirir. Hepimizin dünyası farklı, her birimiz şartların, çevrenin, alışkanlıkların insanıyız. Bu yüzden söz ve davranışlarımıza dikkat etmek zorundayız.

 

Affetmek kelime anlamıyla bile muhteşem, sıcak, insani ve kişinin kendine güvenini kazandıran güçlülük ifadesidir. Affetmenin zıddı olan affetmemeye gelince nefret, kin, katılık duygusal tükeniş, yıkıcılık ve kişinin kendi kendini bozguna uğratan bir inatlaşmasıdır. Ayrıca bağışlamak bir hissediş değil acizlik de değil bir tercihtir bir düşünce ürünüdür. Güçlülüğün ifadesidir. Ümitsizlik, çaresizlik, endişe panik, moral bozukluğu sağlığımızı da olumsuz etkiler. Affedebilen insan duygularına yön verebilen başarılı bir insandır.

 

Beri yandan, duygularımızı makul ölçülerde karşımızdakine yansıtabilsek hem içimize dert olmaz hem öz güvenimiz artmaya başlar.

 

Dilimize hâkim olmak zorundayız, başka türlü en yakınımızdakilerle bile problem yaşamamız kaçınılmaz olur.

 

Değerler her zaman değişebilir, gerçekler de... Bu yüzden tutarlılık kolay sürdürülemez.

 

Polemiğe girmek hep kaybettirir. Bunu biliyoruz. Tüm derdimiz günü kurtarmaksa, yarın daha büyük sorunlarla karşılaşmaya adayız demektir. Hatalar ancak farkındalığın ışığında yok olabilir. Bilinçsiz insan defalarca hataya düşebilir. Çünkü kişi derininde onun bir hata olduğunu bilmiyor, görmüyor, göremiyor. İnsanda köklü değişimler ancak hatalarını görmeye başladığında başlar.

 

Dalgalar okyanus için bir rahatsızlık değildir. Böyle olmadığını düşünmek bilinç için rahatsızlıktır. Yüzeydeki hırçın dalgalar okyanusun derinliklerine nüfuz edemediği gibi kişisel alın yazımızdaki değişimler bizi fazla yıpratmaz. Bir gerçek var ki aklını hayatının karanlık yanlarına takan kişi, geçmişteki yanlışlıkları tekrarlamaktan kurtulamaz.

 

     Mustafa Ali Mahdum

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ŞİİR

 

 

 

 

     Şairim diyorsan

 

 

Ustaya hürmet eyle,

 

Ben şairim diyorsan.

 

Her daim güzel söyle,

 

Ben şairim diyorsan.

 

 

 

Anla, dinle, düşün yaz,

 

Çok fazla eyleme naz,

 

Okuyucu duysun haz,

 

Ben şairim diyorsan.

 

 

 

Sakın harama banma,

 

Sahtekârlara kanma,

 

Tesirsiz sözü sunma,

 

Ben şairim diyorsan.

 

 

 

Gururlanıp deme "ben",

 

Yüzün gülsün daim şen,

 

En önce nefsini yen,

 

Ben şairim diyorsan.

 

 

 

Yaban ellerden tutma

 

Gülistanı kurutma,

 

Hakkı, halkı unutma,

 

Ben şairim diyorsan.

 

 

 

Durdu’m burada durdum,
Turnayı gözünden vurdum,
Anla artık yoruldum,
Ben şairim diyorsan.

 

 

 

     Durdu Şahin-(Şair-Yazar)

 

 

 

 

DUYGU DAMLASI

 

Ödev mi, özlemek mi?..

 

 

Çocuk olduğum için beni birçok konuda eğitmek gayretinde olabilirsin. Bana birçok konuda bilgi verebilirsin. Ama unuttuğun bir şey var mı bir bak derim yine de... Bana kişilik kazandırmayı öz güven elde etmeyi, gerektiğinde fikrimi karşımdakine rahatlıkla söyleyebilme yeteneği kazandırmayı da bir düşünmez misin? Bana beni sevdiğini hissettirmeyi, benim de zihnimde “beni seviyor” duygusu oluşturmayı denemez misin? Çünkü ben senin bana öğretmek üzere yanına çağırdığından çok benim senin için değerli olduğumu bilmek isterim. Senin söylediklerini öğrettiklerini sana anlatmak telaşı kendimi senin yanında da öğrenci gibi hissettiriyor. Oysa ben okulda öğrenci senin yanında ise senin çocuğun olmayı istiyorum. Bana “ödevini yaptın mı?” diye sormandan çok “seni akşama kadar özledim, gel biraz oynayalım” diyebilmeni daha çok seviyorum.

 

 

 

Yetenekli Kalemler'de önceki yazılar...