Vicdanın temizse hikâye mutlu biter
Şiire emanet ettiğim duygularımı paylaşmaya bugün de devam ediyorum:
***
Sesim ulaşır mı rüzgârına?/Başka kuşlar kanat çırpar mı uçurumuna?/Düşmenin intihar olmadığını kim anlatacak kalbime? Kalbim, kalbimin kuşuna artık harabe!/Kalbimin kuşu bu enkazda biçare!/Hüznüm hüznüne bulanıyor,/Göller ve denizler gözyaşlarıma!/Çarem çaresizliğime…
Kuş bıraktı uçmayı, bir düş uçuyor./Düş bıraktı uçmayı, bir kasırga savruluyor./Hiç hareket etmeden duruyorsa bir kasırga,/Bilin ki üzerinize doğru geldiği içindir./Her görüş hakikat değildir./Göz yanılsamasıdır bazen, bazen se körlüğüdür tüm renklerin!/Yollar umuda çıkmaz her zaman,/Umudumsa yollara…
Kuşlar uçmaz bir aralık günü bahara!
Evet eksik, belki de eksiltili şiirler düştü payıma…/Her ne yaşarsam yaşayayım sabır ve tevekkül ile hep daha iyisi beni buldu./Bana kötülük edenlerin hepsi de cezasını buldu./Ve Rabbim hep tüm hakikatleriyle bana gösterdi, duyurdu.
Hiçbir zaman oh olsun demedim, hep elhamdülillah dedim, kalbimde bir kıpırtı, bir sevinç, bir intikam hissinin olmayışına… /İlahi adaletin tecelli ettiğini gördüm, en zirveden en dibe düşenleri gördüm. En dipte sanırken en zirveye çıkanları da…
Şükrettim, hamd ettim, ilahi adalete güvendim. Tevekkülümün neticesinde nice mükafatlar elde ettim.
İnanıyorum ve biliyorum. Adalet terazisi şaşmaz./Vicdan en iyi yargıcıdır insanın…
Vicdanın temizse hikâyen mutlu biter. “Kişinin ayinesi iştir, lafa bakılmaz” demişler.
Biz de elimizden gelenin en iyisini hakikatin ışığında yapmaya çalışıyoruz vesselâm.
Davası hak olanın imtihanı çetin olur.
Omurgalı bir duruşunuz varsa dil uzatan çok olur.
Her nimet sahibi kıskanılır.
Meyve veren ağaç taşlanır.
Ve en sonunda o taşlar siz atarken elinizden düşer de üzerinizde birikir birikir ve altında ezildiğinizle kalırsınız.
***
Unutmayın: Eden bulur, kişi ne yaparsa kendine yapar. Kalbi temiz olana, derdi hakikat olana ise hep daha iyisi daha güzeli bahşedilir. Siz düştü (düşürdük) zannederken o kişi bir bakmışsınız küllerinden doğuvermiş.
Rabbim öylesine yüce ki onun için bir verdiğimizde bin bahşediyor. Kapanmaz sandığımız yaraları zamanla sarıyor. Evet ruhun yaralarında gizli; ruhun en eşsiz şifası! Unutma; her zehir, panzehrini doğuruyor. Her yara merhemini… Yeter ki inan, vazgeçme, ümidini yitirme ve yalnızca Allah’a güven!
En önemlisi de her kayıp sandığın kayıp değildir tasalanma!
Bırak yorma ne kendini ne de kalbini; senin için en güzel cevabı kader versin.
Kübra Can Karaca
ŞİİR
Hayata, tarihe yeniden doğuş...
Direniş ruhunu yitiren binlerce insan.
Düşman korkusuyla yurtlarından kaçar...
Korkunun ecele bir faydası mı var?
Bu kaçış, ahlaken ölümlerine yol açar.
Hepsi de zillet içinde yaşar...
Ölüm korkusunu yenebilirlerse
Savaşma cesaretine sahip olurlar.
Ancak savaşarak özgürlüklerini,
Onurlarını kazanırlar.
Hayata, tarihe yeniden doğarlar...
Allah'a kavuşacaklarına inananlardır,
Ölüm korkusunu yenip, savaşanlar...
Hiç unutmaz onlar, ölüm ve hayatın
Allah’ın kudretinde olduğunu...
Barış yapamazsın savaşı göze almadan...
Savaş yapamazsın ölümü göze almadan...
Ölümü göze alıp, savaşma cesaretidir,
Barışı da savaşı da getiren...
Tarihin akışını değiştiren...
Şair Hasan Kaya-Antalya
