Ahmed Doğrusözlü

Ebü'l-Hasan Eş'arî'nin soyu, Eshâb-ı kirâmdan Ebû Mûse'l-Eş'arî'ye dayanmaktadır. 260 veya 266 (m. 879) senesinde Basra'da doğdu. 324 veya 330 (m. 941) yılında Bağdâd'da vefât etti...

Ahmed bin Hanbel hazretleri, kırk yaşında, ders ve fetvâ verme işine başladı. Bundan sonra hadîs rivâyetinde ve fetvâda başvurulan önemli bir kaynak oldu...

Ahmed bin Hanbel, Ehl-i Sünnetin amelde dört hak mezhebinden biri olan Hanbelî mezhebinin imâmıdır. Emsâli arasında ciddiyeti, takvâsı, sabrı, metânet ve tahammülü ile meşhûr oldu...

Muhammed aleyhisselâm'a tâm ve kusûrsuz tâbi' olabilmek için, onu tâm ve kusûrsuz sevmek lâzımdır. Bunun alâmeti de, onun dostlarını dost, düşmanlarını düşman bilmek, onu beğenmeyenleri sevmemektir...

Muhammed Mustafâ (sallallahü aleyhi ve sellem) Hicretten 53 sene evvel Rebîul-evvel ayının onikinci (Pazartesi) gecesi sabaha karşı Mekke'nin Hâşimoğulları Mahallesinde, Safâ Tepesi yakınında bir evde doğdu...

Şâfiî hazretleri ilim, zühd, mârifet, zekâ, hâfıza ve neseb bakımlarından zamânındaki âlimlerin en üstünü idi. Onüç yaşında iken, Harem-i şerîfde; "Bana istediğinizi sorunuz?" derdi. Onbeş yaşında iken fetvâ verirdi...

Şâfiî hazretleri, henüz beşikte iken babası vefât etti. Zâhide bir annesi vardı. İnsanlar emânetlerini ona bırakırlardı. Çocukluğu Mekke'de geçen Şâfiî, zekâ ve olgunluğuyla kendini gösterdi...

Tefsîr, hadîs ve fıkıh ilminde ictihât derecesinde âlim olan İmâm Mâlik bin Enes hazretleri, elli sene müddetle ders ve fetvâ vermek sûretiyle, insanların müşkillerini çözmüş ve kıymetli talebeler yetiştirmiştir...

Tebe-i Tâbiînden olan Mâlik bin Enes, ilimle ve hadîs-i şerîf rivâyetiyle meşgûl olan bir âilede ve çevrede yetişti. Dedesi Mâlik, babası Enes, amcası Süheyl de hadîs-i şerîf rivâyet etmişlerdir...

İmâm-ı A'zam'ın yaşadığı devir, Emevîler ve Abbâsîler zamânına isâbet etmektedir. Ömrünün elliiki yılını Emevîler, onsekiz yılını da Abbâsîler devrinde geçirdi...

Büyük âlim ve müctehid Süfyân-ı Sevrî buyuruyor ki: "Bizler, Ebû Hanîfe'nin yanında, doğan kuşu yanındaki serçeler gibiydik, Ebû Hanîfe, âlimlerin önderidir."

İmâm-ı A'zam Ebû Hanîfe hazretleri, önce ticâretle meşgûl olmaya başladı. Bir taraftan da sık sık âlimlerin meclislerine giderek onları dinledi, ilimlerinden istifâde etmeye çalıştı...

Türk milleti bağrından; İmâm-ı A'zam'lar, İmâm-ı Mâtürîdî'ler, İmâm-ı Gazâlî'ler, İmâm-ı Birgivî'ler, Ahmed İbn-i Kemâl Paşa'lar, Molla Fenârî'ler, Ebussuûd Efendi'ler gibi nice din âlimlerini çıkarmıştır...

İstişâre etmek; dînimizde mühim sünnetlerdendir. Âl-i İmrân sûresinin 159. âyetinde meâlen; "Yapacağın işte, önce meşveret et" buyuruldu. Hadîs-i şerîfte de "istişâre eden pişmân olmaz" buyurulmuştur...

Akıl, dünyâ işlerinde ve kullar arasındaki münâsebetlerde iyiyi-kötüden ayırmada, bir ölçü âletidir. Fakat çok kere yanıldığı da görülmektedir. Bu sebeple akla çok güvenmenin sonu pişmanlık olur.

Îsâ aleyhisselâm, Hz. Mehdî [ve Deccâl] zamanında gökten inecektir. (Mektûbât-ı Rabbânî c. 2, m. 67) "Îsâ, Mehdî'nin arkasında namaz kılacaktır." [İbni Hacer-i Mekki]

"Kıyâmet kopmadan önce, Allahü teâlâ, benim evlâdımdan birini yaratır ki, ismi benim ismim gibi, babasının ismi, benim babamın ismi gibi olur. Ondan önce dünyâ zulümle dolu iken, onun zamanında adâletle dolar." [Tirmizî, İbn-i Asâkir]

"Zengine malı için tazîm edilecek, fuhuş yayılacak, veled-i zinâlar çoğalacak. Büyüğe hürmet, küçüğe de merhamet edilmeyecek. Kurtlar, kuzu postuna bürünecek." [Hâkim]

Bir "Kıyâmet-i Suğrâ (Küçük kıyâmet): Yanî herkesin kendi ölümü" var; bir de "Kıyâmet-i Kübrâ (Büyük kıyâmet): Canlıların öldükten sonra tekrâr diriltildikleri gün, zaman, "Kıyâmet Günü" vardır...

Arapça'da; "danışmak, istişâre etmek ve meşverette bulunmak, istişârenin yapıldığı yer ve müessese" ma'nâlarını ifâde eden "şûrâ", İslâmiyette devlet idâresinin temel prensiplerindendir...