Kemal Belgin

Geçenlerde bir dostum bana bir dergi uzattı. Vapurdan inerken vermişler kendisine...  Daha doğrusu herkese... Bu İBB’nin yayınladığı kalın bir dergi. Bakayım dedim içinde neler var?..

Yer yerinden oynamıştı Galatasaray Tete’yi alıyor diye... Havaalanında karşılamalar falan... İmza töreni bir başka zaten... Ve de baktım ki Gaziantep maçında adam ilk on birde... Sonra mı?

Öteden beri bu sütunlarda benim bu ülkedeki en sevdiğim, en çok güvendiğim her türlü zoru yeneceğine inandığım takımın Kadın Voleybol Millî Takımı olduğunu hep yazmıştım. 

Ben saymamıştım ama böyle işleri kovalayan dostlar diyorlar ki; “Galatasaray 17. defa Şampiyonlar Ligi gruplarında…”

Evet, Avrupa kupalarında son haftaya kadar bütün rakiplerini eleyerek finale doğru yol alan bütün takımlarımızı kutluyorum. Sonra mı? Şenol Güneş gibi bir hoca nasıl olur da maça öyle bir takımla başlar? Haklı mıyım?

Kâğıt üzerinde F.Bahçe’nin zorlu deplasmanı gibi görünen Samsunspor maçı bence hiç de öyle geçmedi.

Bu maçın benim gözüme en çok çarpan özelliği; iki takımın da gerek kendi yarı alanlarında, gerekse rakibin çıkışlarında karşı alanda bizim futbolun geneline uygun olmayan çok yakın pres, yani markaj vardı.

Galatasaray, Şampiyonlar Ligi dörtlü gruplara kalabilmek adına çıktığı eleme turunun ikincisinde rakibi hem de deplasmanda 3-0'la temizledi diyebilirim.

Hiç unutmam 70’li yılların ortasıydı… Tercüman’da rahmetli İslam Çupi ve Necmi Tanyolaç bir gün sonra başlayacak ligin başlığını vermek için değerlendirme yapıyorlardı.

Bizim Ömer Faruk, TFF Başkanı ile yüzyüze olmuş. Buradan çıkan en önemli mesaj ne çıktı biliyor musunuz?

Avrupa kupalarındaki yeni maç trafiği içinde bizim dört temsilcimiz sahaya çıktı. Hiç yenilmedik.

Yok yok sporla ilgili değil bu konu... Ama benim ülkemin tarihi ile birebir nerede ise... Geçtiğimiz cuma akşamı TRT Müzik’teki turumu atayım dedim. Baktım “Radyo Sanatçıları Konseri” var...

Yorumcu kardeşim Ömer Üründül yine bombayı patlattı desem yeridir. Dedi ki, "Profesör Jesus'un zaman zaman kestiği, zaman zaman son on dakika oyuna attığı, bazen de devrede soyunma odasında bıraktığı Arda'yı futbol dünyasının en büyük iki firması Barcelona ile Real Madrid paylaşamadı..."

Bizim gazetenin geçtiğimiz cuma günkü spor sayfalarından birinde yukarıdaki başlık göze çarpıyordu. Trabzonspor yeni teknik direktörü sayesinde, şimdilik önemli üç yabancıyı kadrosuna katmış idi.

Fenerbahçe hocasını belirlemeden 37 yaşını bitirmiş Edin Dzeko’yu transfer etti.

A Millî Takım, Galler’i yenerken çok mu müthiş oynadı? Hayır! Ama öyle iki gol attık ki, beni eski yıllara götürdü. Umut Nayir’in attığı kafa golü bana Metin Oktay ve Beşiktaşlı Güven’i hatırlattı.

Evet, bir Şampiyonlar Ligi finali hem İstanbul’da oynanacak idi hem de iki rakipte de birer Türk oyuncu olacak idi.

Dün akşamki oyun, bizim Süper Lig’in iki takımının Türkiye Kupası’nı kazanabilmek adına karşı karşıya geldiği maç idi.

Belki de aynı soruyu birkaç kere sordum. Ama yenilemeden edemiyorum Beşiktaş kazanıp da büyüdükçe... Yönetimin başı ve yanındakiler ha bire TFF’ye çatıp duruyor ama bundan önceki sözüm hocayı göreve getirip takıma neler kaybettirdiklerini söylemiyorlar.

Şampiyon G.Saray, 50 bini aşkın seyircisi önünde tam söylemeye kalkarsak, prestiji için çıktı maça tarihî rakibi F.Bahçe karşısında.