Abdülkadir-i Geylani "kuddise sirruh" (6)

En üstün Rüyada Resulullah sıvazlayıp ağzını, Buyurdu ki; (Ey oğlum, başlat artık vâzını. Yumuşak konuşarak, hikmetli sözler ile, Kulları irşad edip, gafletten ikaz eyle.) O, Resûl-i ekremden alıp böyle işaret, Allah''ın kullarını, hak yola etti davet. Abdülkadir Geylâni, bir mahalden geçerken, Gördü iki kimseyi, münakaşa ederken. Birisi Hıristiyan, Müslümandı öteki, Sordu; (Münakaşaya sebep olan şey ne ki?) Müslüman arz eyledi; (Bu diyor ki kininden, "Bizim peygamberimiz, üstündü sizinkinden" Ben ise, şiddet ile itiraz ediyorum, "Bizim Peygamberimiz, daha üstün" diyorum.) Abdülkadir Geylâni, dinleyip Müslümanı, İsbata davet etti, Hıristiyan olanı. Buyurdu ki; (Ey kişi, madem ki böyle dersin, Peki sen, bu fikrini nasıl isbat edersin?) Hıristiyan dedi ki; (Bizim peygamberimiz, Ölüyü diriltiyor, O üstündür şüphesiz.) Buyurdu ki; (Ey kişi, ben peygamber değilim, Sadece O Resulün ümmetinden biriyim. Eğer ben diriltirsem, bir ölüyü ansızın. Hazreti Muhammed''e, sen de inanır mısın?) (İnanırım) deyince, buyurdu; (Öyle ise, Çok eski, harab olmuş bir kabir göster bize.) Gösterdi Hıristiyan, ona eski bir kabir, Gitti kabir yanına, esseyyid Abdülkadir. Buyurdu; (Burda yatan bir kadındır ve hatta, Şarkıcılık yaparmış, hem de hâl-ü hayatta. İster şarkı söylerken, onu ben dirilteyim, Yahut nasıl istersen, söyle, öyle edeyim.) Sonra sordu (Ey kişi, şunu da söyle peki, Ölüyü diriltirken, ne derdi İsa Nebi?) Dedi; (Bizim Peygamber, der idi ki; "Ey filan, Allah''ın izni ile, diril kalk mezarından.") Abdülkadir Geylâni, dönüp Hıristiyana, Buyurdu; (Öyle ise, dikkat eyle bu yana.) Gösterdiği mezara, dikkatlice bakarak, Buyurdu ki; (Allah''ın izni ile diril kalk!) O anda boydan boya, yarıldı kabir birden, Dirilip kalktı kadın, hem şarkı söyler iken. Bir müddet öyle kalıp, sonra da birdenbire, Yine ölü olarak, giriverdi kabire. Bu büyük kerameti, görüp o Hıristiyan, Şehadeti söyleyip, hemen oldu Müslüman. Sonra "Gavsül a''zam"ın, sarılıp ellerine, O andan itibaren, girdi tam hizmetine.