Abdurrahman bin Avf "radıyallahü anh"

Doğru söylemiş Bu mübarek sahabi, anlatır ki şöylece; Bir köye gidiyorduk, Ömer ile bir gece. Sırtında su tulumu var idi kendisinin, Bir ara koydu yere, biraz dinlenmek için. Ben hemen kendisine, eyledim ki şöyle arz; (İzin ver, taşıyayım tulumu ben de biraz.) Lâkin kabul etmedi bu teklifimi benim, Dedi: (Kendi yükümü, ben taşımak isterim. Taşırsan bu dünyada, sen Ömer''in yükünü, Kim taşır günahını, yarın kıyamet günü?) Dedim ki; (Hafif olur, o gün sizin yükünüz, Zira Resulullah''ın izinde yürüdünüz.) Buyurdu: (Kurtulursam, mahşerin şiddetinden, Anla ki gitmiş Ömer, Peygamberin izinden.) Henüz iman etmeden, yine bu mübarek zat, Zaman zaman Yemen''e yapıyordu seyahat. "Humeyri" adında bir, kimse vardı o yerde, Hep onun misafiri olurdu her seferde. Yine bir defasında, Yemen''e gittiğinde, Misafir olmuş idi, bu kimsenin evinde. Kendisine dedi ki ev sahibi Humeyri; (Gel vereyim sana ben, bir müjdeli haberi. Hak teâlâ Mekke''de, gönderdi bir Peygamber, O zat puta tapmayı, kat''iyetle men eder. Halkı putperestlikten, çağırıyor hak dine, Acele et, sen dahi, katıl Onun dinine.) Birkaç beyit okuyup, tembih eyledi ki hem, "Gidince, bu beytleri o zata oku lütfen." Alınca Humeyri''den, ben bu güzel haberi, İşimi bitirmeden, Mekke''ye döndüm geri. Ve hemen Ebû Bekr''in, giderek hanesine, Ondan duyduklarımı, naklettim kendisine. Çünkü biliyordum ki, hazreti Ebu Bekir, Aklı selim sahibi, akıllı bir kimsedir. Dedi: (Doğru söylemiş, Muhammedi Rabbimiz, Peygamber gönderdi ki, tasdik ettik Onu biz. Oradan ayrılarak vardım Resulullah''a, Kendisine hiçbir şey söylemeden ben daha, Güzelce karşılayıp, tebessüm eylediler, Bana: (Ya Abdurrahman, iman eyle) dediler. Ben delil isteyince, buyurdular ki bana; (Humeyri benim için, ne teslim etti sana?) Ben hemen hatırlayıp, okudum o beytleri, Arz ettim hem de onun verdiği müjdeleri. Sonra, cânü gönülden, ben dahi ettim iman, Peygamber Efendimiz, buyurdu ki o zaman: (Çok kimseler vardır ki, beni görmemişlerdir, Lâkin nübüvvetimi, tasdik eylemişlerdir.)