Abdurrahman Tafzuncî "rahmetullahi aleyh" (4)

Peki demek!.. Çok büyük evliya ve, ilim ehli büyük zât, Bir gün talebesine şöyle etti nasihat: (Bazı insanlar var ki; "Beni dinlemiyorlar, Halbuki dinleseler, gayet rahat olurlar." Söz dinleyen kazanır, kaybeder dinlemeyen, Bu yolda yükselemez, hemen "Peki" demeyen. Şöyle tarif ettiler, edebi onlar yine, "Hemen (Peki) demektir büyüklerin emrine." Bir sözün dinlenmesi, kabul görmesi için, İhlâsla söylenmesi lazım gelir o işin. Onu dinleyenler de, dinler ise ihlasla, O, itibar görür ve, havada kalmaz asla. Bu dinin temeli de, ilim, amel ve ihlas, İhlâssız amellerden, faide hasıl olmaz. Şeytan da âlim idi, ihlâsı yoktu fakat, Huzur-u ilâhiden, bu yüzden olundu tart.) Birçok talebeleri vardı ki bu kişinin, Hepsi çalışırlardı İslama hizmet için. Bir gün o talebeye, buyurdu; (Ey cemaat, Muvaffak olmak için, itaat ve ihlas şart. İnsanlar ihlas ile, söz dinler, muti olur, Yani itâat varsa, tam muvaffak olunur. Sizin hizmetinizden önce ve daha ehem, İtaatkar olmanız lazım gelir bize hem. Bir araya gelince, okuyun, sohbet edin, İhlası arttırmaya say''ü gayret gösterin. Dedikodu ve gıybet, bir marazdır bî-devâ, Helâke sürüklenir, yakalanan bir defa. Günahınızı değil, arttırın ecrinizi, Dine tam mütabaat kurtarır ancak sizi. Bu dünya bitecektir, belki de biraz sonra, Kaç kişi kurtulur ki, bir deprem olsa zîra. Hayat, öldükten sonra başlıyor, bu bir gerçek, Zira dünya, "Hayal"dir, bir gün sona erecek. Bu hayale bakıp da, aldanmayın ki sakın, Yoksa mahşer gününde pişmanlık olur yarın. Zira Peygamberimiz hadiste buyurdular; "İnsanlar uykudadır, ölünce uyanırlar." "Eyvah" der çoğu insan uyanınca, ne var ki, İş bitmiş, olan olmuş, çaresi bulunmaz ki. Ölmeden uyanmaya bakalım ki bu günde, Pişmanlık duymayalım, yarın mahşer gününde. Hak teâlâ bizlere, vermiş sıhhat, afiyet, Dünyada imtihana tabiyiz bizler elbet. Hep günah işlemekle harcanırsa bu ömür, Bulunur mu mahşerde, bir bahane ve özür?) Yâ Rabbi bu mübarek velînin hürmetine, Bizi de bu îmanın erdir hakikatine.