Ahmet Mekki Efendi "kuddise sirruh"

Kul nasıl olur? Bu zat buyururdu ki, her bir duâ edişte, (Yakmasın Hak teâlâ hiç kimseyi ateşte.) Derdi ki; (Âhirette yanacaksa bir insan, Nedir ki bu dünyada, rahat etmiş bir zaman. Kısa bir an olsa da, yanacaksa o eğer, Bu dünyada zenginmiş, fakirmiş, ne farkeder? Bu dünyanın en kötü tarafı şu ki fakat, Bir tek "Allah" demeğe, vermiyor kula fırsat. İnsan bu çark içinde, her gün dönüp duruyor, Uyanıp, "Ben nereye gidiyorum?"demiyor. Güruh güruh Ateş''e giderken bu insanlar, Diyorum ki; "(Yâ Rabbi, bir insan nasıl yanar?" Lakin görüyorum ki, bu zamanda maalesef, "Para kazanmak" olmuş, insanlara tek hedef. Hem de kazanacağı o paralarla yine, Düşecek türlü türlü haramların içine. Bu insanın, hayvandan peki ne farkı kalır? Zira onlar da yalnız, bu şeylerden zevk alır.) Bir gün de buyurdu ki; (Allah''a hamd-ü sena, Olsun ki, rahmetiyle kavuştuk her ihsana. "İyi kul", sahibinin yaptığı her bir işten, Memnun olup, sevinip, razı olandır içten. Kendi isteklerini beğeniyorsa bir kul, O, Rabbine değil de, kendi nefsine kuldur. Kul öyle sevmeli ki, kendi "Efendi"sini Hiç kötü görmemeli, onun hiçbir işini. Tâun ve bunun gibi, geçici, sâri dertler, Allah''ın takdiriyle kullara gelmekteler. Bu türlü hastalıklar gelince kendisine, "Kendi istemiş" gibi, sevinmelidir yine. Herkesin bir eceli, ölüm zamanı vardır, Bu zaman hiç değişmez, vaktinde olacaktır. Bunun için, hastalık gelince bir mü''mine, Şifa vermesi için, yalvarır sahibine. Her kim Hak teâlâya dua ederse eğer, Onun o dileğini, Rabbimiz kabul eder. Zira Allah meâlen buyurdu bir âyette, "Siz dua ediniz ki, kabul edeyim ben de." Hadiste buyuruldu, "Dua, bir ibadettir, Kabul olunmasa da, verilir sevap ecir. Duânın kabulünde, şudur ki en mühim şart Helâlinden yemeğe, etmeli fazla dikkat. Zira bir kere olsun, haramdan yerse bir kul, Tam "Kırk gün" müddet ile, duası olmaz kabul. "Dua" her saâdetin, kapı "Anahtarı"dır, Onun dişleri ise, yine helâl lokmadır. Kalp uyanık olmalı, insan dua ederken, Kabul olacağına, inanmalı yakînen.)