Bir lokmanın yaptığı!..

Bir kadın sahâbînin vardı ki bir evlâdı, Kendisinde "Delilik" alâmetleri vardı. Duâ etmesi için, annesi bu oğluna, Götürdü bir gün onu, Resûlün huzuruna. O Server, dizlerine alarak önce onu, Mübarek elleriyle, sıvadı vücudunu. Sonra duâ buyurdu, annesinin yanında, O çocuk, oracıkta, şifa buldu ânında. Yine Peygamberimiz, bir yerde yemek yerken, O ara bir hizmetçi, geçiyordu o yerden. Yemek yediklerini, o hizmetçi görünce, Rica etti, "Bana da yediğinden ver" diye. Peygamber Efendimiz, önündeki taamdan Veriyordu ki, fakat, istemedi o ondan. Edepsizlik ederek, dedi ki; (Ey Peygamber, Ağzında çiğnediğin lokmadan çıkar da ver!) Şöyleydi ki Resûlün âdet-i şerifleri, Her istenilen şeyi, verir idi ekseri. O hizmetçiye dahî, merhamet edip yine, Onun da talebini getirdiler yerine. Lâkin Resûlullah''ın o mübarek ağzından, Lokmayı, o hizmetçi, alıp yuttuğu zaman, Halinde birdenbire oldu bir değişiklik, Resûlden mahcub olup, utandı hemencecik. Ve hattâ ondan sonra, öyle oldu ki hâli, Oldu o havâlide, edep, hayâ timsâli. Yine Peygamberimiz, açıp bir gün elini, Dua etti; (Ya Rabbi, kuvvetlendir bu dîni. Yâ Ebû Cehil ile, yâhut da Ömer ile, Takviye et bu dîni, ikisinden biriyle.) Onun bu duâsını, Rabbimiz çok geçmeden, Ömer Fâruk hakkında, kabul eyledi hemen. Nitekim geldi Cibril, az sonra yer yüzüne, Ve bir müjde getirdi, Allah''ın Resûlüne. Dedi; (Yâ Resûlallah, sen bir duâ etmiştin, Rabbinden, bu din için, takviye istemiştin. Kabul etti Rabbimiz, senin o dileğini, Ve Ömer''i seçti ki, sağlam eder bu dîni.) O gün Hazreti Ömer, Resûlü öldürmeğe, Giderken îman edip, âşık oldu bu kere. Kavuşturması için, Resûlullah''a hemen, Duâ etti Allah''a, gece mütemadiyen. Nihayet aşkı ile yanarak o Resûlün, Mübarek huzuruna, kavuştu ertesi gün. Kapıda karşılayıp, kendisini O Server, Ona buyurdular ki; (İmana gel yâ Ömer) O dahî şehâdeti getirip, en sonunda, İmânla şereflendi, Resûlün huzurunda.