Hepsi hocamın bereketiyle...

Ebül Feth-i Serahsî hazretleri, devrinin bir tekiydi. Ebül Fadl-ı Serahsî hazretlerinin talebesidir.

 

Her velî gibi o da hocasını çok severdi.

 

Her kavuştuğunu, o zâtın himmeti bilirdi.

 

● ● ●

 

Bir gün bâzı dostları;

 

“Efendim, bu yüksek mertebeye nasıl yükseldiniz?” diye sordular.

 

Cevâbında;

 

“Hocamın sâyesinde” buyurdu.

 

Ve şöyle anlattı:

 

Bir gün bir derenin kenarında yürüyordum.

 

Hocam Ebül Fadl da su üstünden bu tarafa doğru geliyordu...

 

Bana şefkatle bir kez baktı.

 

Ne olduysa, o bakışla oldu.

 

O bir nazar, alçaklardan yükseğe kaldırdı beni.”

 

Ve şöyle özetledi:

 

“Maddî ve mânevî ne kazandımsa hocamın bereketidir.”

 

● ● ●

 

Bu zât bir gün de;

 

"Bir kişi Allah'a âsi, günahkâr olsa, mahlûklar da ona isyân eder. Ben; Rabbime isyân edip etmediğimi, hayvanlarımın bana olan tavrından anlarım"  buyurdu.

 

Dinleyenler sordu:

 

"Nasıl anlarsınız?"

 

Büyük velî;

 

"Şöyle ki; ben Rabbime itâat edersem, onlar da bana itâat eder, ben isyân edersem, onlar da bana isyân ederler" buyurdu.

 

 

 

Abdüllatif Uyan'ın önceki yazıları...