"İşte huzûrunda Müslüman oluyorum”
Devrinin en büyük âlimlerinden olan Abdullah bin Mübârek hazretleri şöyle anlatıyor:
Bir ateşperestle çalışıyorduk.
Namaz vakti gelince ben, ona;
“Bana zarar vermeyeceğine dâir söz verirsen, namaz kılacağım” dedim.
O da bana;
“Namazını kıl, benden sana zarar gelmez’ dedi.
Bunun üzerine kalktım.
Ve namazımı kıldım.
Sonra onun ibâdet vakti geldi.
O da bana;
“Ben de ibâdet yaparken, sen de bana zarar vermeyeceğine söz ver” dedi.
Ben de söz verdim. Ama ateşe karşı secdeye varınca, dayanamadım. Sözümü unuttum. Din gayretiyle üzerine atıldım.
Ama birden vazgeçtim.
Çünkü, gâipten bana;
“Ahdini bozma” dendi.
Bunu işitip geri çekildim.
O ibâdetini bitirince; “Beni öldürmek istedin, sonra neden vazgeçtin?” diye sordu.
Ben cevâben;
“Allah'tan başkasına secde ettiğini görünce, dayanamadım. O anda can kulağıma (Ahdini bozma!) diye “ses” geldi. Rabbimden korkup vazgeçtim” dedim.
O, bunu dinledi.
Çok hayret etti!
Ve bana dönüp; “Gerçek Rab, senin Rabbindir! Çünkü düşmanı için dostunu azarlıyor! İşte senin huzûrunda Müslüman oluyorum” dedi.
Ve şehâdeti söyleyip îmân etti.
