Mevlana Halid-i Bağdadî "kuddise sirruh" (1)

Fırsat varken!.. Halid-i Bağdadî ki, çok büyük bir velidir, Söz ve nasihatleri, pek çok faidelidir. Bir gün bu evliyanın, yanına bâzı zevât, Gelmişti ki onlara, şöyle etti nasihat: (Bu dünya "İmtihan"dır, ölümle erer sona, Hazırlan fırsat varken, ölümden sonrasına. Sıhhatli olduğuna, bakma sen şimdi bugün, Ölüp o dar kabire, girdiğin günü düşün. Bütün yaptıklarından, verirsin bir bir hesap, Eğer günah işlersen, hak olur sana azap. Bu dünya, ahirete ulaşan bir köprüdür, Takva sahiplerini, Cennetlere götürür. Senden öncekilerden, ibret al ki bu gün de, Hiç pişman olmayasın, sen dahi öldüğünde. Ey insan, bu dünyaya kaptırırsan kalbini, Unutursun kabir ve, mahşerdeki halini. Biraz gaflet edersen hemen kayar ayağın, Büyük bir pişmanlığa, düşersin sonra yarın. Bugün âhiret için topla ki çokça azık, Yarın ecel yakalar, yapmadan bir hazırlık. Yâni sen, bu dünyaya bir değer vermezsen hiç, Dünya ve âhirette, bulursun neşe sevinç.) Yine bir mektubunda, buyurdu ki bu veli, Her Müslüman, gönlünü, âhirete vermeli. Hem dine, hem dünyaya, düşkünlük iyi olmaz, İki zıt şey, bir kalpte, birlikte bulunamaz. Hele dünyalık için, âhiretini vermek, Akıllı bir insana, yakışır iş değil pek. Bütün din büyükleri, bid''atten kaçındılar, Haram ve günahtan da, pek şiddetle kaçtılar. Resulün sünnetine, sarıldılar her işte, Bizim bu yolumuzun, esası budur işte. Bir "Allah adamı"na, kavuşursa bir kişi, Onun yaptığı gibi, yapar artık her işi. Onun nasihatiyle iyi işler yaparak İyi bir insan olur onu örnek alarak Onun teveccühüyle, kalbi ve her hücresi, Allah''ı zikre başlar, imana gelir nefsi. Ve öyle tutulur ki, o ilâhî bir aşka, Hiçbir şey düşünemez, Hak teâlâdan başka. Bin sene düşünse ve, uğraşsa da o yine, Allah''tan gayri bir şey, getiremez kalbine. Her âzâsı islâma uygun eder hareket, Akar her an kalbine, feyiz, nur ve bereket. Hiç işleyemez olur, bir günah hatta çok az, Bu, öyle bir nimet ki, herkese nasip olmaz. Yani işin esası, dine uymaktır asıl, İslâma uymadıkça, bir şey olmaz velhâsıl.)