Misli görülmemiş bir cömertlik!..
Bir gün Medîne'ye dışardan bir gayr-i müslim gelmişti ve çok da fakîrdi…
Efendimizi bulup;
"Fakîrim, bana bir miktâr dünyâlık verir misin?" dedi.
Efendimiz de ona;
"Bak, şu vâdide yayılmış olan sürüyü görüyor musun?" diye sordular.
O da baktı.
Ve bir “koyun sürüsü” gördü ki; iki dağın arasını tamâmen doldurmuştu.
Efendimize;
"Görüyorum" dedi.
Efendimiz ona;
"O sürü senin olsun; al götür" buyurdular.
Adam şaşırdı!
Şaka zannetti...
Ve arz eyledi ki: "Şaka yapıyorsunuz değil mi?"
Efendimiz;
"Hayır şaka değil. O sürünün tamâmı senindir, al götür" buyurdular.
O, bu ihsânı gördü.
Daha da şaşırdı!
Kalbi değişti ve hemen oracıkta “Kelime-i şehâdeti” söyleyip îmânla şereflendi... Sonra Efendimize vedâ ederek sürüyü de alıp kabîlesine döndü...
Yüksek bir yere çıktı.
Kabîlesine seslendi:
“Ey insanlar!.."
Hepsi gelip toplandılar.
Ancak merak etmişlerdi...
Sordular hemen:
"Hayırdır, ne var?”
O nidâ eyledi ki: "Gidiniz; o ihsân sâhibine siz de îmân ediniz. Ben, hayâtımda Onun gibi cömert bir kimse görmedim.”
Kabîle halkı Medîne'ye aktı.
Ve topluca Müslüman oldular...
