Atalarımız diyor ki…

Delalet bedeni sarmaya görsün,
Kamış ses verince ney oldum sanır!
Cehalet aklını almaya görsün,
Kendini avutur şey oldum sanır!
Hey ki hey; Abdal, ata binince; bey oldum sanır,


İplik, elde gerilince; yay oldum sanır,
Sıpa, kısrak yanında; tay oldum sanır,
Gasp, haydut üleşince; pay oldum sanır,
Güçlüye maşadır, güçsüze paşa,
Köpeğe gem vurma, kendini at sanır…


Minareyi yaptırmayan, yerden bitmiş sanır,
Tatmayan şapla şeker bir sanır,
Kütük, çaya düşünce; sal oldum sanır,
Kök, topraktan çıkınca; dal oldum sanır,
Yal, kaba konunca; bal oldum sanır.

Kusuru söylenmeyen, ayıbını hüner sanır,
Açık yerde tümsek kendini dağ sanır,
Şalgam, aşa girince; yağ oldum sanır,
Arsız, yüzüne gülünce; yâr oldum sanır,
Ayıp, rezil dilinde şan oldum sanır…

Ala keçiyi gören içi dolu yağ sanır,
Diken, bülbül konunca; gül oldum sanır,
Değnek, körün elinde; göz oldum sanır,
Çile, derviş gönlünde; haz oldum sanır,

 

İnat, keçi huyunda; naz oldum sanır.

Semerinden kuvvet alan cahil,
Eşeğe binse bey oldum sanır.
Bilen bilir, bilmeyen aslı var sanır,
Kul hakkı dahi gözetmeyenler,
Hak yolunda öten ney oldum sanır…

Ninem diyor ki; İs yanına varanda is,
mis yanına varanda mis kokar.

 

 

 

 

 

Halime Gürbüz'ün önceki yazıları...