Az yetmez, çok artmaz.

Bu hırs, doyumsuzluk niye ki? Hiç kimse kazık çakmıyor ki dünyaya. Sabah bir sala, öğleden sonra kısa bir veda…
Vakti zamanında bir yerlerde bir kral vezirine sormuş:
“Hizmetçimin hayatta benden daha mutlu olduğunu görürüm, neden?” Derin bir iç çeker ve eliyle hizmetçisini işaret eder; “Oysa onun hiçbir şeyi yok.
Ben ise kralım, her şeye sahibim ancak huzursuz ve keyifsizim...”

 

Vezir der ki;
“Ona doksan dokuz kuralını deneyelim Efendim.”
Kral “99 kuralı nedir?” deyince,
“Gece bir keseye 99 dinar koyup üzerine de bu ‘100 dinar sana hediyedir’ yazarak kapısına bırakalım, sonra da olanları izleyelim” diye cevap verir.

 

Kral vezirin dediğini yaptırır. Hizmetçi kralından gelen bu hediyeyi kapısında bulunca havalara uçar.
Keseyi alıp dinarları sayar ancak bir tanesinin eksik olduğunu görünce ‘herhâlde dışarıda düştü’ diyerek ev halkıyla birlikte aramaya koyulur.

 

Gece biter, gün ağarır ve fakat onlar hâlâ kayıp dinarı ararlar. Eksik dinarı bulmadıkları için baba çocuklarına kızar ve o sakin adam da huzurlu ortam da gitmiştir; yerine gerginlik, tartışma, bağrışmalar…

 

Ertesi sabah hizmetçi gamlı düşüncelidir, çünkü bütün gece uyumamıştır.
Asık suratlı, keyifsiz, kan çanağı gözler ve hâlinden şikâyetçi bir surette kralın yanına gider. Kral, hizmetçisinin hâline bakar, bakar ve 99 kuralının manasını anlar...

 

Ne mi? Şöyle ki; biz, Yaratan’ın bize bahşettiği 99 nimetini unutur, bütün hayatımızı kayıp bir nimeti aramakla geçiririz!

 

Allah’ın bize takdir etmediği, bilmediğimiz hikmetlerden dolayı bizden menettiği bir şeyin peşine düşer, kendimizi mutsuz, huzursuz eder ve içinde bulunduğumuz nimetleri unuturuz. Öyle değil mi?..

 

Bir yerlerden tanıdık geldi mi?

Ninem diyor ki; Gerçek zenginlik, mal çokluğu değil, gönül tokluğudur.

 

 

 

Halime Gürbüz'ün önceki yazıları...