Başka söylenecek ne var?

Geçen sezon G.Saray UEFA Kupası'nı kazandıktan sonra İstanbul'daki radyo evinin önüne şöyle bir pankart asılmıştı: "Başka söylenecek ne var". Evet, G.Saray'ın söyleyeceği başka sözler de vardı. Bu, şampiyonlar Ligi'nde bugüne kadar uluşılamamış biryere yükselmek... Hiç kuşkusuz çıtanın ilk durduğu yer birinci turu atlamak, bir sonrası ikinci turu geçip, çeyrek finale kalmaktı. G.Saraylı çocuklar dün akşam da bu sözü söylediler. Fatih Terim'in mirasına sadık kalan Lucescu de geçen senenin şampiyon çocukları dünya futbol haritasının üzerindeki, bana göre, Real Madrid ile birlikte en büyük firması olan Milan'ı hiç pozisyon vermeden eze eze yendiler. Savunmada mükemmel bir alan yerleşimi hiç derinlik bırakmadan oynayan G.Saray ortalana da o bütün Avrupa'yı sarsmış olan müthiş presi ile Milan'ın yıldızlarına tek bir derin top bile oynatmadılar. Hasan'ın lokomotifliğindeki ileri blokta Hagi ve Jardel dün gece canlı, hareketli ve de rakibi rahatsız eden bir görüntü sergilediler. Takım nefeslenmeye ihtiyaç duyduğu bölümlerde Hagi, top saklayıp oksijen alış-verişindeki düzeni sağladı. Jardel, kazanması mümkün olmayan toplara bile bugüne kadar hiç rastlamadığım biçimde vücut ve ayak sokarak Milan savunmasının göbekteki üçlüsüne rahat top kullanma şansı tanımamaya gayret etti. Yani G.Saray sezon başından bu yana bir oyunda ilk defa 11 kişilik bir fizik varoluşu sergiledi. Galibiyetteki en büyük rolü de bu tam takım oyuna katılış sağladı. Yarısına yakını bir 10 günü tedavi masasında geçirmiş bir takımın kendisinden yüz misli pahalı ve şöhretli bir firmayı ezerek devirişi futbol tarihinin az rastlanmış olaylarındandır. Şimdi G.Saray çok mu iyi etmiştir? Tabiki. Ama başka bir pencereden baktığımızda Türkiye'deki tarihi rakiplerini, belki yıllarca uluşamayacakları bir yüksekliğe zorlamıştır. Haa... G.Saray'ın daha yükseleceği yer ise bugün birçok ünlü Avrupalı firmanın kıskançlıkla baktığı noktadadır. Mükemmel oyun planı, dar alan presine, topluca katılım, büyük zaferi bize alkışlatan çağdaş futbol olgusuydu. Hem gülüyoruz, hem de sevinçten gözyaşı döküyoruz.