Bunun adı ne

Beşiktaş'la Trabzonspor'un dün 90 dakika içinde İnönü Stadı çimlerinde sahneledikleri oyuna futbol demeye bin şahit lâzımdı. Trabzonspor'un koşan, dinamik ama lunaparktaki çarpışan otomobillere benzeyen kadrosu, oyunun sadece ilk 5 dakikasında doğrular üzerinde gezindi. Bu doğru neydi? Kendi yarı alanında tam takım kümelenip, Beşiktaş'ın arızalı savunmasını kalesinin uzağına çekip, derin toplarla arkaya sarkmaktı. Ama nedense, 5. dakikadan sonra Trabzonspor hatları arasında geniş alanlar oluşturarak sahanın tümüne yayılmaya çalışınca, Beşiktaş kafasını kaldırdı ve oyuna ağırlığını koydu. Daum'un Almanlar'ın sıkıntılı dönemlerde başvurdukları 3-6-1'i Trabzonspor'un 5.dakikadan sonra yanlışlarla kucaklaşan oyun anlayışını gollerle cezalandırdı. Hele hele Trabzon savunmasının rakibi ofsayta düşürme mantığı çok eksi çağlarda kalmış bir futbol düşüncesi idi. Karhan'ın golünde de, daha sonra kaçan pozisyonlarda da bunun faturası bulunuyordu. Beşiktaş, bu oyun düzeniyle rakibinin hatalarından 2 farklı öne fırladıktan sonra nedense oyundan bir anda ayrılıverdi. Bunun üzerine Trabzon takımı, rakibinin yarı alanına yerleşti ama yukarıdaki satırlarda da değindiğim gibi çarpışan otomobiller misali, kendi oluşturdukları trafikte kendileri kaza yaptılar. Beşiktaş'ta Ümit'in Erhan Namlı'ya attığı kafakolla topu penaltı kirecine taşıması, bence maçın en çarpıcı futbolcu yanlışıydı. Beşiktaş'ın 3. golünde İbrahim'in gayreti ve çok şık son vuruşuna alkış tuttuk ama aradaki pasla ortaya çıkan Bayram ofsayttı. Sadi Tekelioğlu Trabzon'u koşturuyor ama bordo-mavili formanın içindekilerin bir futbol takımından çok atletizmi yeni öğrenen sporcu gibi göründüğünü de söylemek gerekir. Daum ise yıkılmış, zirve yarışından çok ötelere kaçmış Beşiktaş'ın bana göre formasıyla örtüşmeyen kalitedeki kadrosuna galiba maraton bitene kadar 3-6-1'i okutması doğru olacak.