Önce şu kabul edilmeli; Trabzonspor bu yıl kadro olarak şampiyonluk yarışı yapacağı rakiplerinden çok geride kaldı.
Hatta son birkaç yılın en mütevazı Trabzonspor’u diyebiliriz.
Bu kötü bir şey mi? Değil!
Geçen sezon o kadar oyuncu alındı da ne oldu? Kaç tanesi tuttu?
Biz maça geçelim!
Dün gece o nem ve sıcakta oyuncularda istek ve iyi niyet vardı.
Trabzonspor’da eksik taraf üretkenlik ve oyundu! Bu da kadro kalitesinin eksikliğinden.
Uçtaki Umut’a top gelmiyordu.
Ön taraf coşkuyla rakip sahaya iniyor ama toplar hep kaybediliyordu.
Abdülkadir çalışkandı ama adrese toplar gönderemiyordu. (8. dakikada kullandığı korner hariç)
Duran toptan kazanılan gol dışında çerçeveyi bulan şutlarda da Antalyaspor kalecisi geçit vermedi.
Antalyaspor hiç pes etmedi!
Misafir taraf, ikinci yarıda daha enerjikti.
Erdal, Erdoğan, Bytyqi, Larsson ile pozisyon bulmaya başladılar.
Sıkıntı şu; uçtaki Buksa henüz hazır değil. Oyuna ve arkadaşlarına yabancı.
Bu yarıda Antalyaspor oyuna ortak olacak pozisyonlar da buldu.
Nuri Şahin’in bu sezon kulübesi daha bir zengin.
Holtmann, lige renk katacak bir oyuncu. Assombalonga her zaman iş yapar.
Birkaç portre!
Fark yapması gerekenler çok geride!
BAKASETAS: Bu sezon da tartışmasız Trabzonspor’un beyni. Ne olacaksa top ancak onun ayağına geldiğinde oluyor. Şutları vardı, duran toplarda farkı hissediliyor.
VİSCA: Eski günlerinden çok uzakta. Nitekim oyundan alınan ilk oyuncu oldu.
TREZEGUET: Bal yapmayan arı. Hareket var netice yok!
UMUT / GOMEZ: Sörloth ve Cornelius’tan sonra hiç çekilmiyorlar.
MAÇIN ADAMI: Bakasetas

