Yüce Allah, kullarını cennetine davet ediyor
31 Ocak 2014 01:00
Bütün kâinâtı, canlı-cansız her varlığı, en mükemmel bir nizâm ve intizâm üzere yaratan ve onları her ân varlıkta durduran yüce Allah, yarattığı şu mükemmel âlemle, kendi varlığını belli ettiği gibi, kullarına çok merhamet ve şefkat ettiği, acıdığı için, var olduğunu ayrıca "Peygamber"leri vâsıtasıyla da bildirmiştir.
Allahü teâlâ, insanlara muhtaç oldukları her türlü nimeti lutfetmiştir. Bu nimetler sayılamıyacak kadar çoktur. Bu konuda 2 âyet-i kerîme vardır:
"O size istediğiniz her şeyden verdi. Allah'ın nimet[ler]ini sayacak olsanız sayamazsınız. Doğrusu insan çok zâlim, çok nankördür!" [İbrâhîm, 34]
"Hâlbuki Allah'ın nimet[ler]ini teker teker saymaya kalkışsanız, onları sayamazsınız. Muhakkak ki Allah çok bağışlayıcıdır, çok merhametlidir." [Nahil, 18]
Bu nimetlerden birisi şudur ki, yüce Allah, kullarını cennetine davet ediyor ve bu "cennet davetiyesi"nin adı da "İslâmiyet"tir. Bütün Peygamberlerin ve son Peygamber Muhammed aleyhisselâmın, Allahü teâlâdan getirdikleri her haber doğrudur, yanlışlık ihtimâli yoktur.
Aslında bütün Peygamberler, yüce Allah tarafından seçilmiş insanlardır. Ümmetlerini Cenâb-ı Hakk'a çağırmak; sapık, yanlış yoldan, doğru yola, saâdet yoluna çekmek için gönderilmişlerdir. Dâvetlerini kabul edenlere, cenneti müjdelemişler, inanmayanları Cehennem azâbı ile korkutmuşlardır...
Peygamberler hakkında, Kur'ân-ı kerîm'de bazı âyet-i kerîmelerde meâlen buyuruluyor ki:
"(Îmân edenleri Cennet'le) müjdeleyici, (küfredenleri de Cehennem'le) korkutucu olarak peygamberler gönderdik ki, bu peygamberlerin gelişinden sonra insanların (yarın) kıyâmette: (Bizi îmâna çağıran olmadı) diye Allah'a bir hüccet ve özürleri olmasın. Allah azîzdir, hükmünde hikmet sâhibidir." (Nisâ sûresi, 165)
Demek ki Peygamberler, insanlara müjde vermek ve aynı zamanda onları korkutmak için gönderilmişlerdir. Böylece, insanların Cenâb-ı Hakk'a özür, bahâne ileri sürmeleri önlenmiştir...
Târih boyunca, kültür ve medeniyetimizde verilen eğitimimizde de işin esâsı, hem kendisine ve âilesine faydalı, hem de milletine, memleketine, vatanına ve devletine, tüm Müslümânlara, hattâ bütün insanlığa faydalı birer unsur meydâna getirmektir. İşte bu güzel ülkenin bütün müesseselerinin ve vatandaşlarının ana hedefi de bu olmalıdır. Bu da, iyi bir eğitim ile mümkün olabilir.
Takriben 23 sene zarfında, barışta ve savaşta, sıkıntı ve mutluluk anlarında, dînî, ictimâî, ahlâkî ve siyâsî hayâta dâir, içinde bulunduğu toplum ve çevresindekilere çok önemli mesajlar vermiş ve onlara fiilî olarak "üsve-i hasene=nümûne-i imtisâl=yani en güzel örnek" olmuştur.
Takdîr edileceği üzere, insanları, bağlı bulundukları dînlerinden, eski örf, âdet ve geleneklerinden bir anda vazgeçirmek kolay bir iş değildir. Hazret-i Peygamber (aleyhis-salâtü ves-selâm), bozuk inançları ve alışkanlıkları söküp atmada tedrîce riâyet etmiş, bu tedrîci; inanç, ibâdet ve hükümlerin hepsinde uygulamıştır.
Şüphesiz ki, eğitimciler için nümûne-i imtisâl yanî örnek insan, ideal eğitimci, "Asr-ı Saâdet"in başmimârı sevgili Peygamberimizdir.