Dünya ölçekli düşünmek

Okul yıllarımızda "pen friends" denen kalem arkadaşlığı vardı. Türk talebesi, güya dünyanın bir başka ülkesindeki yaşıtlarıyla mektuplaşarak İngilizce öğrenecekti. Devir "barış gönüllüleri" denen misyoner öğretmenlerin okullarımızda çalıştıkları zamanlardı. Kalem arkadaşlığı onların teşvikiydi. Hayvancılık memleketinde süt tozundan yapılmış sütler içen çocuklar, o tozların memleketinden gelmiş sözde barış elçilerinden ders alır, onların tavsiyesiyle hayal ülkelerine "dear" diye başlayıp "your sincerely" ile biten özenli mektuplar yazarlardı. Bu bir sömürge uygulamasının yumuşatılmış şekliydi. İnsan avcıları, Türkiye'de cirit atıyorlardı. O kadar ki sadece okuldaki çocuk ilgi alanlarında değildi. Nüfus artışımız da onları alakadar ediyordu. En fazla da sünni ailelerin çoğalmalarıyla meşguldüler. Bedava doğum kontrol hapları vs. dağıtıyorlardı. Diğer taraftan Alevi köylerimize başka, Kürt köylerimize başka telkin taktik ve stratejilerle giriyorlardı. Okullarımız, ailelerimiz hatta camilerimiz bile yönlendirmeleri altındaydı. Onlar, bozma, bölme ve yok etme faaliyeti yürütürken bu ülkeyi yöneten kadrolar ya gafil ya korkak veya emre âmâde çalıştılar. Bizim okul yıllarımız başlangıç değildi. Emperyalizm dili, müziği, yemeği, kılık kıyafetiyle hayatımıza çoktan yerleşmişti. Bu sebeple Türkçe'nin dünya dilleri arasında layık olduğu mevkie yükselmesi hakkıdır. Türk milli siyasetinin en temel hedeflerinden biri de Türkçe'yi BM'nin tanıdığı diller arasına dahil etmektir. Bu hedef, Güvenlik Konseyi üyeliğinden de daha kıymetlidir. Hem Türkçe'yi yaygınlaştırmalıyız ve hem de Adriyatik'ten Çin Seddine Tek Türkçe idealini hayata geçirmeliyiz. Bu Türkçe İstanbul Türkçe'si olmalıdır. Osmanlıdan sonra Balkanlar'da Türk nüfusu yerinde muhafaza edemedik, oralar boşaldı. Şimdilerde bir şekilde Rumeli'de yeniden nefes alma arayışlarındayız. Bölgemizde varız. Dünya ölçekli düşünmeye mecburuz. Fakat ne kadar gariptir ki Kosova'da üniversite açmamız Türkiye'de manşetlerle linç ediliyor. Günümüzün müstemleke komiserleri kim? Dertsiz, gayesiz, hedefsiz, meselesi sadece iyi diploma, iyi para iyi kıyafet, iyi ev olan insan bencildir. Onun milli tarafı olamaz, yoktur. Bunlar aşısız nesiller. Aşısız nesillere başkaları aşı yapar...