Kelimelerin zonklaması

Hatırlanması gerekenlerden biri de onlar, bir de hapishaneler var. Orada yatan herkes kesinkes suçlu mu? Herkes hak ettiği cezayı mı almış? Ya suçlu da olsa samimi olarak tövbe etmiş olanlar, pişmanlar? Hastalar, kabristanlar da var. Dünya lahana gibi. Yaprak yaprak altında. Bayram yalnızca dışarıdakilere, hali vakti iyi olanlara gelmiyor. Toplumun bütün kesimlerini rehabilite etmekte. İnanmayan komşumuz, mesai arkadaşımız, bizim hangi halimize imrenerek kendini sorgulayabilir? Sevdirme özelliğine mi sahibiz nefret ettirme huyuna mı? Her çocuk, bir bayram sabahı yeni bir papucu hak etmekte, yeni bir kıyafete layık olmakta. Bayram en evvel çocukların ve yaşlıların. Yüzü öpülesiler ve eli öpülesiler. Bu ikisine özen göstermeyen nemelazımcı hayatlar çözülür. Olmaz olsun cep telefonları, iletişim kolaylıkları, görsel tahakküm, kredi kartı, taksit cambazlığı. Kolaylıklar hayatı yokuşa sürdü. Sadenin ihtişamı yıkıldı. Zekât onun için var, sosyal denge için, mahrumiyetleri mevcudiyetlere çevirmek için. Kapitalizmin göz boyamalarına karşı insanı korumakta. Kanun maddeleri çok kere kitabın cildini aşamazlar. Mahzen, tükenmiş mevzuatlar kabridir. Fıtır sadakası onun için. Sadaka yine onun için. İlk ikisi bir mecburiyet. Farzları ve vacipleri eda, yapanı sorumluluktan kurtarır. Bilakis alan, verene iyilik eder. Hüner, onun ötesine geçmekte, kıymakta. İstanbul sokaklarında çok ciddi bir dilenci artışı gözleniyor. Acaba onların hepsi mi profesyonel utanmaz? Cömert zengine ne mutlu. Zamanın ramazan adlı sultan ayını yaşadık, bayram ettik. Bizi insan olarak, İslam olarak doğru inanç sahibi olarak yaratan sonsuz kudret sahibi Allahü teâlâya hamdü senalar olsun. Bunu diyemeyen zekâ defoludur. Kabul sahibi, merhametlilerin en merhametlisi, azımızı çok sayabilir, kusurumuzu/seyyiatimizi güzelliğe/hasenata çevirebilir. İyi ki mübarek geceler... İyi ki cuma günleri... İyi ki ramazan ayı ve bayramlar var. Bunlarla insan olduğumuzu daha bir algılamaktayız.