Kriz üretme politikası

İktidara krizi yönetme mükellefiyeti düşüyor, bu doğru. Fakat diğer taraftan bir de kriz üretme politikası var. Politika her ne kadar siyasetle eş anlamlıysa da biz burada iki farklı fonksiyonda görüyoruz. Siyaset daha bir sorumlu. Politika ise daha bir sorumsuz. Zira kelimelerin tercüme anlamlarıyla görev anlamları birbirinden değişik. 70'ini aşmış bir bilge kişi "sayın"dan çok "muhterem"dir. İktidar kriz yönetme mükellefiyetinde. Bir kısım muhalefetse sanki kriz üretme mükellefiyetinde. Yalnızca o mu, yalnızca politikacı mı? Hayır. Bir kısım muhalefet., bir kısım basın, bir kısım sendikalar, bir kısım sivil toplum kuruluşları vs. Bu memlekette ne kadar da "bir kısım" varmış. Aslında bir kısım "diğer kısım" diye tefrik etmek hiç güzel değil. Ama ne yaparsınız ki bu bir kısım bu çirkinliği işlemekte. Onların fikri şecere kütüklerinin dayandığı Tanzimat münevveri, Anadolu Türküne idraksiz Türkler manâsına "etraki bî idrâk" derdi. Bu bir kısım Cumhuriyet aydını ise varoşlu demekte. İşte o bir kısım diğer kesimi dışladıkları ve horladıkları için kriz üretme politikası gütmekteler. Ortak olma, eşit olma, paylaşma hazmedilemiyor. Ellerinden gelse bırakınız aynı otobüse uçağa binmeyi, aynı trafikte bile olmayacaklar. Kini, din edinmişlerdir. İhtiras, bencillik ve kibir ön planda olduğu için tepeden bakma mevzubahis. Yabancı ve azınlıklar. Bir avuç Parisli, bir avuç Fransız kültür adamı, Türk'ten çok Fransız. Bir avuç New Yorklu, Türk'ten çok Amerikalı. Veya belki de ne Amerikalı, ne Fransız, ne İngiliz, ne Rus. Ve ne de Türk. Kendisi kalamamış. Başkası olamamış. Sonunda ritüeller, sloganlar, sembollerle ulusallaşmış bir zümre. Uçlar renk katar. Şu gün bile Rusya'da komünist parti var. Sadece bir renk. Bizde ise uçlar, ceberrut. Zorba. Dayatmacı. Darbeci. O yüzden iktidara ve hatta ellerinden gelse ihtilale çıkan her yol mubah. Bundan dolayı, mecliste, sokakta, ekranda, manşette, sütunda kriz üretirler. Onlar siyaset bilmezler. Siyaset fazilet ister. Seviye ister, derinlik ister. En mühimi siyaset, şuuru ve sorumluluk ister. Politikada bu vasıflar yoktur. Politika sığdır. Ucuzdur. Politika esnafı ülkenin kara bahtıdır..