Anlatmak öyle zor ki...

Rabbim kimselerin başına vermesin... Kazada ben bayılmışım... O hâlde kaza mahallinden en yakın hastaneye doğru yola çıkmışız. Hastanede kendime geldim ama beynim hâlen tutuk. Hâlâ neyin ne olduğunu çıkaramıyorum. Hâlâ annem, babam ve ağabeyimi görebileceğimi ümit ediyordum. O an beni sımsıkı tutan bir el kulağıma fısıldadı:

 

"Maalesef onları kaybettik!.."

 

O ses beynimdeki hücreleri tek tek imha etti... Müthiş bir titreme ile attığım çığlığın hastane koridorlarında karşılığı yoktu...

 

Oracıkta tekrar bayılmışım! Anlatmak o kadar zor ki. Allah o ânı kimseye yaşatmasın. Yeniden kendime geldiğimde gözlerim artık boş bakıyordu. Hayatın hiçbir anlamı kalmamıştı artık bana. İnsanlar etrafımda hiçbir anlam ifade etmiyordu... Hastane morguna ilerlerken hiçbir şey düşünemiyor, hiçbir şeye inanamıyordum. Sanki kâbus dolu bir rüyadaydım. Sanki bu kâbus bitecek ve eski hayatımıza dönecektim... Ama yaşadığımın rüya olmadığını elbette ki biliyordum... Tek şey vardı, sürekli ağlıyor, sürekli çaresizliğime hıçkırıyordum. Annem, babam ve ağabeyim olay yerinde can vermişti trafik kazasında...

 

Cenazelerimizi göstermek istemediler. Çünkü dayanamayacağımı, acımın bin kat artacağını biliyorlardı... Ben ısrarcı oldum, göremezsem daha kötü olacağımı düşündüm... Gördüklerime yürek dayanmazdı. Cenazelerimiz âdeta paramparça olmuştu. Allah'ım bu genç yaşta bu dört cana nasıl dayanacaktım? Annem, babam, ağabeyim ve teyzem... O kadar tarifsiz bir acı içindeydim ki. Ne kendime gelebiliyor ne etrafımda olan biteni takip edebiliyordum.

 

Akraba eş dost gelmişti. Cenazelerimizi caminin musalla taşına yan yana dizdiler... Herkes ağlıyordu ama ah ateş düştüğü yeri yakıyordu... Annem, babam, abim ve de teyzem için peş peşe cenaze namazına tekbir almak varmış kaderimde… Dördünü de aynı gün toprağa vermek varmış...

 

Dünya ne kadar anlamsızdı ne kadar yalan… Hani hacca gideceklerdi? Oysa artık hiçbiri yoktu… Annem yoktu… Babam yoktu… Abim, yoktu… Teyzem yoktu... Allah’ım bu nasıl tarifsiz acıydı, bu nasıl bir imtihandı böyle... İçim kor gibi yanıyordu. Anlatmak öyle zor ki... DEVAMI YARIN