Ben size dememiş miydim?

"Ordu pazarında seyyar satış yapmak için hazırlık yaparken hiç tanımadığımız birisi geldi."

 

 

 

Bir Kızılderili duası şöyledir:

 

“Ey yüce ruh insanları yargılarken acele etmekten beni koru!”

 

Eskiden salgın hastalıklar vardı ve yaygındı. Salgınla mücadelede yaşanan iki dünya savaşının olumsuz etkileri de vardı muhakkak. Kurtuluş savaşı sonrasında da köyümüzde çiçek salgını başgöstermiş altmış haneli köyümüzde iki çocuk kurtulabilmiş onların da birer gözü yok olmuş, yüzleri de berbat denilecek derecede bozulmuştu. Biz onları otuzlu yaşlarında görebilmiştik.

 

Bu kısa bilgiden sonra sizinle çiçek değil sıtma salgınıyla ilgili bir hatıramı paylaşacağım.

 

Bir tarihte güneydoğu bölgemizde sıtma salgını başlamıştı. Devlet salgına savaş açmıştı. Herkes canla başla çalışıyordu. Bir ekip vardı ki mesai saati dışında akşam aşıyı cipe yükleyip aşıya devam ediyordu. Fakat her nedense o bölgede salgında bir düşüş olmuyordu…

 

Görünüşte herkesin takdirini kazanan ekibin, yapılan takiple aşıyı hudutta döviz ile takas ettikleri tespit edilmişti. Dünyada bazı ülkelerde istismarı duyulsa da ülkemizde son salgında canla başla çalışıldığını, hatta aşının üretiminin yapılıp yoksul ülkelere de ücretsiz gönderildiğini de gördük şükür.

 

Bir de Kızılderili duasını anlamlandırabilmek için bir yaşanmışlığı anlatmak istiyorum. Ekip olarak Ordu pazarında seyyar satış yapmak için hazırlık yaparken tanımadığımız birisi geldi. “Ben de bu ürünlerden satmak istiyorum. Bana da verin” dedi.

 

İlk defa böyle bir teklifle karşılaştığımız için bocaladık. Tüccar bir arkadaşımız yekten karşı çıktı. Görünüş de o arkadaşı haklı çıkartıyordu.

 

Ama ekibin lideri “Arkadaşlar, her pazarlamaya ticaret gözüyle bakılmaz. Bu sebeple bir zarar doğacaksa da ben öderim. Herkese verilen kadar bu arkadaşa da verilsin.”

 

Bu söz tereddüdümüzü ortadan kaldırdı ve o kimseye de ürün verildi. Pazara dağıldık… Herkes elinden gelen satışını yaptı. Akşama doğru biz dönüş hazırlığı yaparken o tanımadığımız ve satması için ürün verdiğimiz arkadaş gelmemişti…

 

Bunun üzerine ona ürün verilmesini reddeden arkadaş “ben dememiş miydim?” diye söze başladı. Ama sözünü tamamlayamadan bir de baktık ki o şahıs geliyor. Sattığı farklı ürünlerin paralarını farklı ceplerine koymuş, her birinin parasını kuruşu kuruşuna kadar teslim ettikten sonra bizim mahcubiyetimize aldırmadan ve bir teşekkür bile beklemeden çekip gitmişti.

 

         Mustafa Ali Mahdum