Çocuktur ne olacak?

“Onların zihninde iyi olarak yer alırsak yıllar sonra adımızı söylerken iyilikle anarlar”

 

 

 

Bir ay kadar önceydi. Aracımla Afyonkarahisar’dan Konya’ya seyahat ediyordum. Akşam saatleriydi radyom açık gidiyorum. Yollarda çekme sıkıntısı olmadığı için fazla dinlenen kamu kurumu radyo kanalını dinliyordum. Program oldukça keyifliydi. Sunucu bayan samimi esprili sunum yapıyordu. Derken programa konuk alındı. O da sporla ilgili bir erkek sunucuydu. İkili arasında geçmişe dayalı bir muhabbet vardı şakalaşarak sohbet ediyorlardı. Sohbet nasıl olduysa müziğe geldi. Bayan sunucu diğerinden bir şarkı söylemesini istedi o da “Ben tövbe ettim müziği bıraktım” dedi.

 

“Nasıl oldu?” diye sorunca konuk sunucu çocukluğunda başından geçen bir olayı anlattı. Onun ağzından devam ediyorum;

 

“Kırk yıl öncesi ilkokul ikinci sınıfta yedi sekiz yaşlarındayım. Müziğe merakım vardı. O yılların popüler enstrümanı mandolin çalıyorum. Müzik öğretmeni bir gün sınıfta “yıl sonu müsameresinde müzikli gösteri olacak yer almak isteyenler var mı?” diye sorunca ben el kaldırdım. Ertesi gün üst sınıflardan çocuklarla prova yapmaya başladık. En küçükleri benim. Provalarda onların eli parmağı bana göre gelişmiş olduğundan notaları tam basıyorlar ben yetişmeye çalışıyordum. Bazen geride kalıyordum. Böyle telaş içindeyken müzik öğretmeni (Bu önemli! Burada ismini söyledi. Ben tekrar etmek istemedim) geldi. Beni iki kulağımdan tutarak havaya kaldırdı yere bırakırken okkalı bir tokat indirdi. Mandolinim yere düştü. Gözyaşlarımı koluma silerek odadan çıktım. Böylelikle müzik hayatım başlamadan bitti.”

 

Konuk sunucu sözlerini böyle bitirdi ama radyonun başında ben buz kestim. Diğer sunucu yayını toparlamaya çalıştı ve program hâliyle devam etti.

 

Kırk yıl önce dört duvar üç beş çocuk arasında geçen bu olayda atılan bir tokadın mahkemesi görüldü bedeli ödendi. Yıllar sonra radyo başında binlerce kişi o tokadı atan öğretmeni öğrenmiş olduk. Bahsedilen öğretmen belki hayatta veya değil ama en azından eşi dostu çocukları var ve onlar da bunu bizimle birlikte öğrendi. Bu kişinin yaptığı şiddet, acı bir şekilde önüne geldi. Elbette şimdiki öğretmenlerimiz böyle bir yanlışın içine girmiyorlar. “Çocuktur ne olacak? Demeyeceğiz, yaptığımız bir iyilik veya kötülüğün unutulmayacağını bileceğiz. Çocukların hafızasında her şey yer tutar, iyilik de kötülük de...

 

Tolga Turan