“Olmaz olmaz demeyin”

Sıradan bir günün nasıl biteceğini bilemezsiniz. Genelde kötü şeyler olacağı zaman insanın içinde bir sıkıntı olur. O güne başlarken hiç de içimde bir sıkıntı yoktu. Normal sıradan bir gün gibiydi. Bir planım vardı ve onu uygulamaya başladım. Ablamın doğum günüydü o gün. Sabah erkenden büyük ablamla çarşıda buluşup ona bir hediye alacaktık. Lakin sabah 09.30 olduğu hâlde çoğu yer kapalıydı. Yakında bir müze vardı eski ev eşyalarının sergilendiği, oraya gidip gezdik.

 

Sonra bir mağazaya girdik orada bir şeyler beğendik. Lakin “ablam bunu beğenir mi beğenmez mi, üzerine olur mu olmaz mı?” düşüncesi ile evi çarşıya yakın bir yerde olan büyük ablamın evine kahvaltı yapmaya gittik. Kahvaltı, öğlen namazı derken ikindi namazını da orada kıldık. Diğer ablamla çarşıda buluşmak için evden çıktık. Bir iki mağazaya baktık. İlk baktığımız yerden beğendiğimiz şeyi aldık. Akşam namazını yakında bulunan bir camide kıldık. “Doğum günü bu, pastasız olmaz” dedik, gidip bir pasta aldık.

 

Hep birlikte bizim eve dönmek için yola çıktık. Çok geç kalmışız… Biraz aceleci davranarak alt geçitten değil de caddeden geçmeye karar verdik. Caddede karşı taraftan da birkaç kişi geçiyordu. Onlardan da cesaret alarak karşıya geçtik. Yolun kenarına park edilen arabalara bir adım kala hızla bir motosikletlinin geldiğini gördüm. Ve bir karanlık… Bana sertçe çarpan bir karanlık. Orada geçen zamanı hatırlamıyorum. Kalbimin hızla atış sesiyle kendime geldim. Yerde yatıyordum. Doğum günü olan ablam benim üzerimde, yeğenim caddeye fırlamış, büyük ablam ayakta bize bakıyor şaşkınlıkla... Etrafımızda kalabalık. İnsanlar “kalkmayın ambulans geliyor” diyor. Kimisi kolonya uzatıyor, kimisi su veriyor. Bize hızla gelip çarpan çocuk bizi suçlu bularak hakaretler savuruyor. Günün sonu hastane ve karakolda bitti.

 

Allahü teâlâya şükür hiçbirimizde kırık çıkık ya da bir iç kanama çıkmadı. Morluklar şişlikler ağrı ile bir doğum gününü tamamladık.

 

Her zaman böyle kalabalık caddelerde alt geçitleri kullanırdım. Alt geçit olmayan yerlerde mutlaka lambaların olduğu yerden geçerim. Hatta bazı arabalar kırmızıda geçtikleri için güvenmem, mutlak araba durduktan sonra geçerdim. Tek olsaydım yine tek başıma geçmezdim o caddeden. Lakin o gün acele ile geçtim. Hiç aklıma gelmezdi bana bir taşıt çarpacak… Lütfen aceleci olmayın. Bir şey olmaz demeyin, olmaz olmaz…

 

Gülsüm Ağcadağ