Korku başarının düşmanıdır

Korku; bir tehlike veya tehlike düşüncesi karşısında uyanan kaygı duygusudur. Kötülük gelme ihtimalini düşünme durumudur. Korku ayrıca bilgisizliğin, ertelemenin ve de kararsızlığın ürünüdür.

 

Korku gerçektir. Onun varlığını öncelikle kabul etmek gerekiyor. Endişe, gerginlik, sıkıntı, panik tümü de yanlış idare edilen olumsuz düşüncenin ürünüdür. Korkunun kaynağını bilmek tedavi için yeterli değildir. Bunun uygulanması önemlidir.

 

Korku başarının düşmanıdır. İnsanların fırsatların üzerine gitmelerini engeller, belirsizlik, güven eksikliğini körükler.

 

Korku; insanların hayattan elde etmek istedikleri şeylere sahip olmalarını engeller. Korku ile mücadelede ilk iş kişinin kendisine güven duygusu içinde olmasıdır. Ayrıca korkuyu yenmenin bir diğer unsuru eyleme geçmektir. Beklemek, ertelemek yerine harekete geçerek üzerine gitmektir. Eylem korkuyu tedavi eder.

 

Zor problemlerle karşılaştığımızda, harekete geçene kadar korku içinde oluruz. Umut başlangıçtır. Zafer kazanmak için umudun harekete geçmesi gerekmektedir. Korkuyu yenebilmek için;

 

-Korkunuzu izole edin. Tam olarak neden korktuğunuzu belirleyin.

 

-Harekete geçin. Her korku için bir eylem planı vardır. Kendinizde güven duygusunu geliştirin, kararlı olun.

 

Yatmadan hemen önce, olumlu düşüncelere başlayın. Mutlu olduğunuz zamanları hatırlayın, Şükretmeniz gereken güzel şeyleri hatırlayın; eşinizi, çocuklarınızı, arkadaşlarınızı, sağlığınızı vb. başardığınız işleri hatırlayın. Mutlu olduğunuz anları film şeridi gibi aklınızdan geçirin.

 

Vicdan azabı duyacağınız işlerden uzak durun. Vicdan azabı kişinin kendine olan güvenini sarsar. Kendinizi suçlu hissederseniz ve suçluluk kendinize olan güveni yiyip bitirir. Doğru olanı yapın ve kendinize güvenmeyi sürdürün. Daima olumlu düşünceler üretmek. Vicdanınız neyin doğru olduğunu söylüyorsa onu yapmayı deneyin. Doğru olanı yapmak başarıya ulaşmak için çok pratik bir kuraldır.

 

     Nurettin Bozan-Eskişehir

 

 

ŞİİR

 

          Kavuşsun ellerin

 

 

Geçmez bu varlıklar bir daha ele,

 

İşte şurada bak, ak yüzlü bir dede;

 

Kimi garip, kimi aç, kimi bebe

 

Ver ki kavuşsun ellerin rahmete.

 

 

 

Çalışıp geçirdin dünyayı ele,

 

Savma kapından, “Allah versin” diye

 

Gelen o, gayri yok, kalma geriye,

 

Ver ki kavuşsun ellerin rahmete.

 

 

 

Geçmesin vaktin gafletle boş yere,

 

Bu dem, bu can, bir daha gelmez ele.

 

Ara harap bir gönül, gir o eve,

 

Ver ki kavuşsun ellerin rahmete.

 

 

 

Mehmet sen yönel gideceğin yere,

 

Garip, kemter, dönmesin hiç geriye

 

Gönül yap, gönül ara, “ya Hak” diye

 

Ver ki kavuşsun ellerin rahmete.

 

 

 

          Dr. Mehmet Gülal