Tuncay Önür

Bugün bayram. Öncelikle herkesin bayramını kutlarım. Bayramlaşmak, Türk kültürünün en köklü geleneklerinden biridir. Küslerin barıştığı, akrabaların bir araya geldiği, uzakların yakın olduğu, büyükten küçüğe herkesin sevinçli olduğu, kutlu bir gün bayram.

Sonbahar... Şairlere, yazarlara ilham olmuş bir mevsim. Mevsimin özelliğinden midir nedir? Sonbahar deyince genellikle ilk akla gelen hüzün oluyor, ayrılık oluyor, yalnızlık oluyor.

Bilim adamları, insanlığın geçmişi ile ilgili birtakım bulgular üzerinden hareketle, bazı varsayımlara dayanarak tarih oluşturmuşlar.

Boşuna kaçıyorum. Bana, bu kadar bağlı iken, ondan kurtulmam mümkün değil. En yalnız olduğum zamanlarda bile yanımda o vardı.

Her Ramazan, evlerde hummalı bir çalışma olur. Yufkalar açılır, hoşaflar hazırlanır. Adeta bir yemek yarışması havasında, ev hanımları, o eşsiz Türk Mutfağı'nın birbirinden leziz yemeklerini akşama hazır etmek için yarışırlar. Her beldenin kendine has yemekleri, sofralarda baş köşeyi alır.

1960'lı yıllardayız. Daha küçücük bir çocuğum. Televizyon henüz yok. Radyo ise lüks. Her evde bulunmuyor. Eve ilk radyonun getirilişini hatırlıyorum. Ortanca abim, omuzunda koca bir paketle geldi eve. Heyecanla açılan paketi seyrediyordum. İçinden radyo dedikleri bir cihaz çıkmıştı. Pillerini taktılar. Çalıştırdılar. Bir düğmesini, bir o yana, bir bu yana, cazırdaya cuzurdaya çevirdiler. Nihayet konuşan bir adam sesi buldular.

Egeliyim. İzmir'in şirin bir ilçesi olan Tire'den. Eylül ayının, Ege için ayrı bir önemi var. Ege'de, 15 Mayıs 1919 da İzmir'e, Yunan güçlerinin girişi ile başlayan işgal, 3 yıl 3 ay sonra, 1922 Eylül'ünde Egeli efelerin direnişi ve şanlı Türk askerinin taarruzu ile son buluyordu.

Öyle sözler vardır ki, bazı zamanlar bize çıkış yolu olur, sabır olur, kurtuluş olur. Ufkumuzu açar. Dağın ardını görmemizi sağlar.

İnsan yabancı bir yere gittiği zaman, ister istemez tanıdık bir sima arıyor...

UNESCO, 2007 senesini "Mevlâna Yılı" ilan etti. Böylece "Mevlâna Celaleddin-i Rûmi" Hazretleri dünya kültürünün de bir parçası oldu. Konya, 2 milyon yerli ve yabancı misafiri ağırlamak için hazırlanıyor.

İstanbul Büyükşehir Belediyesi Şehir Tiyatroları tarafından bu yıl 3'üncüsü düzenlenen ve dünyanın en önemli tiyatro festivallerinden biri olmaya aday olan "İstanbul-Mekan-Tiyatro Festivali" Sultanahmet Meydanı'ndaki gösterilerle başladı.

Ara sıra otobüse binip kalabalıklara karışmayı seviyorum. Aynı dünyada yaşadığımız, aynı zamanı, aynı havayı paylaştığımız, insanları yakından görüp, belki biraz daha tanımak için...

20 bin hayat karanlıktan aydınlığa yol alırken, harfler ve kelimeler eşsiz mücadele ve başarılara şahit oldu. Kara tahtada beyaz tebeşir, kara bahtı yendi. 20 bin hayat için yeni umutlar filizlendi okul sıralarında. Omuz omuza verildi karanlığı yenme mücadelesi... defterin beyaz sayfaları yarının aydınlık günlerinin habercisi oldu. Evet.

Ülkemizde, Kültür ve Turizm Bakanlığı onayıyla sosyal ve kültürel amaçlı, 850'yi aşkın festival ve şenlik düzenleniyormuş!

Ben insanım. Üç çocuk yetiştiren bir babayım. Ekranıma bir resim düştü. İsrail uçaklarının attığı bombalarla ölen bir kız çocuğunun resmi. Hiçbir kültür ve medeniyet çerçevesine sığdıramadığım bir tablo idi gördüğüm.

Yaz geldi. Her yer cıvıl cıvıl insan kaynıyor. Sokaklar, caddeler, parklar, sahiller, mesire yerleri... Baharın ve yazın verdiği sıcak enerji insanlara yansımış, daha bir coşkulu, daha bir neşeliler. Giyilen kıyafetler mevsimin şartlarına uymuş. Rengârenk elbiseler içinde insanlar, kışın ağır giysilerini atmışlar, daha bir rahatlar.

Adı Mehmet... Daha 16 yaşında. Oturmuş bir kayanın dibine, elinde kurumuş bir ekmek parçası, yemeye çalışıyor. Nasır tutmuş elini her ağzına getirişinde kolundaki yırtığı ve kandan oluşmuş leke fark ediliyor. Çıkarmış ayakkabılarını, ayağı hava alsın diye. Yün çorabının ucundaki yırtıktan çıkan üç parmağına aldırmadan. Bıyıkları henüz tam çıkmamış bile Mehmed'in.

İstiklal caddesi. İstanbul'un aort damarı gibi. Yoğun bir şekilde akan insan trafiği gece gündüz devam ediyor. Film yönetmenliği yaptığım yıllarda işim gereği bu caddede geçen günlerim oldu. Öyle ya..

Hepimizin kendine göre bir çevresi vardır. Bazılarına daha yakın, bazılarına daha uzak olduğumuz. Belki yüzlerce yakınınızın yer aldığı çevrenizdeki insanlardan, gerçekten kaç tanesi size daha yakın ki...