Tuncay Önür

Bir İsa Yusuf Alptekin bey vardı. Bütün ömrü; mahrumiyetler içerisinde, esir Türkistan'ı Çin esaretinden kurtarıp, yeniden hürriyete kavuşması için, inanç ve azimle, yılmaz bir mücadele içinde geçen. Doğu Türkistan'ın esir insanlarının sesi, kurtuluş umudu olmuştu. Sesini tüm dünyaya duyurmak için, onlarca yıl uğraş verdi. Sonra ömrü, bunca mücadeleye yetmedi, hakkın rahmetine kavuştu, aramızdan ayrılıp gitti.

Geçen hafta boyunca Tire ve Ödemiş'te idim. Ödemiş'i, televizyonlardaki "Hadi yin gari!" diyen bir köylü kadının cips reklamlarından tanırsınız. Patatesi bol olan bir ilçemiz.

Mevlana düşüncelerini ve öğretilerini paylaşmak üzere Türkiye dahil olmak üzere 28 ülkenin gençleri ve Türkiye'nin çeşitli illerinden gelen 75 grup, 19-26 Ağustos tarihleri arasında Konya'da bir araya geliyor. Mevlana Celaleddin-i rumi (hazretleri) gibi öz kültür varlıklarımızdan olan bir değerimiz, özellikle dünya gençlerine tanıtılacak.

Teknoloji çağının getirdiği en önemli yeniliklerden biri de, televizyon... Öyle bir buluş ki, toplumları etkilemiş, hayat tarzını, değiştirmiş. Bugün, bütün dünya evlerinin bir çoğunda yerini almış. Adeta aileden biri olmuş. Aileden biri diyorum, çünkü önceleri insanlar birbirleri ile konuşurlar, görüşürler, gülüşürlerdi. Komşuluklar vardı; samimi, içten, keyiflendiren. Dostluklar vardı; unutulmaz anılarda hayat süren.

Dünya sinema pazarında müthiş bir yarış var. Birbirinden ilginç filmler ülke ülke dolaşarak sinemalarda boy gösteriyor.

Kendinize ulaşmak istediğiniz iyi bir hedef seçseniz bile, eğer yol yordam bilmiyorsanız ne yaparsınız? Her halde yapacağınız ilk iş, hedefinizin yolunu bilen birine sormak olur. Yolu bilen ise, ne kadar biliyorsa o kadar tarif edebilir. Her tarif şekli de kişiye göre değişir. Bir dağcıya sorarsanız, dağ yollarından tarifler çıkaracaktır.

Ülkemizde bugün de devam eden "Batı Kültürü"ne yönelme süreci sebebiyle, bilim ve teknolojiyi alırken, büyük bir yanlışlık yaparak, batılıların dünya görüşünü, yaşam tarzını, tarih ve gelişme tezlerini de aynen kabullendik. Dolayısıyla, batının bugünkü seviyeye ulaşmasının temelinde, Latin ve Yunan kültürünün olduğu tezine de inandık! Ne var ki durum hiç de öyle göründüğü gibi değildi.

Yemek yerken konuşulmasına kızan baba, çocuğu "baba marulda.." der demez onu azarlayarak susturuverdi. Çocuk başını eğdi, sessizce yemeğine devam etti. Yemek bitince otoriter baba, çocuğuna döndü "şimdi söyle ne söyleyeceksen" dedi. Çocuk "önemli değil baba, geçti artık" deyince babası ısrarla "söyle oğlum!" deyince " Şey! Yediğin marulda küçük bir salyangoz vardı da, onu diyecektim" Ya işte böyle! Çocuktan al haberi derler ya! Susturursanız çocuğu böyle olur. Onları iyi dinlemek lazım, ama zamanında...

Geçtiğimiz cumartesi İstanbul'da "Uluslararası Aile Filmleri Festivali"nin birincisinin açılışı yapıldı. Festival, yönetmenliğini İsmail Güneş'in yaptığı "Sözün Bittiği Yer" adlı film ile "Miniatürk"te başladı.

Allahü teala, kendine habib seçtiği, insanların en şereflisi sevgili peygamberimize şöyle buyuruyor: "Sen olmasaydın, sen olmasaydın alemleri yaratmazdım." Yüce yaratıcının, yaratılmışlar arasında en şerefli kıldığı insanlar içinden, seçtiği en yüce insana olan sevgisi, alemleri yaratma sebebi oluyor. Sevgi öyle bir güç ki, var oluşumuzun, hayatımızın ve ahirimizin temelini teşkil ediyor.

Önceki gün, çeşitli film, dizi ve etkinliklerde bulunmuş, belli bir dönem eğlence dünyasının tanınmış simaları arasında yer almış bir sanatçının, kendi hayatını konu alan kitabının tanıtımına katıldım. Mahcup bir tavırla çıktığı kürsüde, gözlerinden akan iki damla gözyaşı, anlatmak istediklerinin şahidi gibi yanaklarından süzülüverdi. Onu, bazılarınız rol aldığı filmlerden, ışıltılı dünyalardaki etkinliklerinden veya magazin sayfalarından hatırlarsınız. Manken Yaşar Alptekin'den bahsediyorum.

Adamın biri denize düşmüş. Başlamış çırpınmaya. Etraftan görenler, hemen koşmuşlar. Suya bata çıka çırpınan adama ellerini uzatıp "Amca ver elini, ver elini!" diye bağırmaya başlamışlar.

Fıkra kültürü zengin bir toplumuz. Karadeniz'den Akdeniz'e, Ege'den Doğu Anadolu'ya kadar, her yörenin kendine has fıkraları vardır. Anlatılır durur geçmişten günümüze... Bazen katıla katıla güleriz, bazen de dersler çıkarırız kendimize...

Durakta otobüs beklerken, bir arkadaşıma rastladım. Aynı şehirde yaşamamıza rağmen, uzun süredir görüşememiştik. İstanbul, öyle bir şehir ki, insanları adeta yutuyor. Bırakın başka semtte oturan yakınlarınızı görmeyi, aynı apartmanda oturanlar bile birbirini tanımıyor.

'Olmaz' diyordu annesi, 'olmaz!..' 'Ya beni de götür ya da sen de gitme!.. Dayanamam senin yokluğuna...' Çaresizdi, muhakkak gitmesi gerekiyordu, kalbine gelen davet, adeta onu çekiyordu, sürüklüyordu. Annesine uzun uzun, baktı baktı... Sonra karar vermiş gibi gözleri ışıldadı. Evet onu da götürmeliydi.

Geçen haftaki yazımızın konusu dil yarası üzerine idi. Tabii dil yarası derken, lisanımızı kast ederek yazmıştık. Bir de atasözlerinde geçen, edebiyata, şiirlere konu olan, dilimizden çıkan sözlerden kaynaklanan bir yara var ki, hatırlandıkça kanayan bir yara, gönül yarası...

Taa çocukluğumdan beri kafama takılmıştır şu dil konusu. Ortaokul yıllarında Türkçe öğretmenimiz Türkçe'deki ses uyumundan bahsediyordu. Türkçe'de, hem ince hem kalın sesli harfler aynı kelime içinde olmazlarmış! Kelime ince sesli ile başlarsa ince, kalın sesli ile başlarsa, kalın devam edermiş! Bu sebeple bunun haricinde olan kelimelerin yabancı bir dilden geçtikleri, yerine yeni öz Türkçe kelimelerin kullanılması gerektiğini söylerdi. Öğretmen misâl de verirdi.

İKSV. Diğer adı ile İstanbul Kültür ve Sanat Vakfı. Geçenlerde 35.yılını kutladı. Demek ki 35 yıldır İstanbul'un kültürünü ve sanatını tanıtmak ve yaymak için nice faaliyetlerde bulunmuş diye düşünüyoruz. Çünkü hem İstanbul, hem kültür ve sanat kelimeleri yan yana gelmiş. Tarihimizi, kültürümüzü, sanat değerlerimizi koruyan, sahip çıkan, yaymaya çalışan böyle güzide kurumlarımızın olması ne güzel.

Yıl 1568... 2. Selim Han daha sultan olalı 2 yıl olmuştu. Avusturya ile Edirne'de 8 yıllık barış imzalamış, Avrupa kapılarını haçlı seferlerine karşı sağlama almıştı. Osmanlı Ordusu yemen tarafında idi. Sultan Yemen'e fetih gerçekleşirse, Osmanlı'nın Avrupa'ya bakan yüzü Edirne'de, Allah rızası için ve Osmanlı medeniyetinin simgesi olarak muhteşem bir cami yapmaya niyetlenmişti.

Hep çocukluğumdan beri duyarım. Ne zaman büyüklerime bir bardak su versem "Su gibi aziz ol evladım" derlerdi. Su gibi aziz olmak!.. Su...