Yuva kuracağım derken!..

29 yaşında evli ve bir çocuk annesi bir ev hanımıyım. Geçenlerde bu köşede yayınlanan bir evlatlığın hikâyesi beni çok duygulandırdı. Ben de sizinle yaşanmış hatıramı paylaşmak istedim. Ben evlatlık değilim. Üvey anne yanında büyüdüm. Halen de benimle oturan canım üvey annemle... Öz annem ben beş yaşındayken ölmüş... Sarı saçlarımı taradığı günleri hayal meyal hatırlıyorum... Bir de fotoğrafları var elimde... Ama ben şu an beraber yaşadığım üvey annemi de öz annem kadar seviyorum. Zaten hangi annenin öz hangi annenin üvey olduğunu bilmeyecek bir yaşta tanıştım onunla... İşte şimdi size onu anlatacağım... Babam çok zengin değilse de malı mülkü olan bir kavafmış. Biz üç kardeşiz... Anneciğimi bir trafik kazasında kaybetmişiz. Ben beş yaşında, büyük ağabeyim on dokuz küçük on altı yaşında iken evimiz cenaze evi oluvermiş. Birkaç ay acı ve gözyaşı içinde geçiyor tabii ki... Eş dost diyor ki babama: -Bu küçük çocuğa bakacak bir anne lazım... Oğulların da sokaklarda kaybolmasın... Babamın korktuğu bir şey var... Üvey anne çocuklarına annelik yapar mı? Birkaç aklı başında insan bu annemi salık veriyor... "Kimsenin dedikodusuyla uğraşmaz. Çocuk bakıcılığı da yapıyor. Evlen onunla hem o rahat eder, hem siz" diyorlar. Benim yaşımın küçük olması, büyük çocukların da erkek olması sebebiyle babam ister istemez bu evlenmeye razı oluyor. Çevreden tavsiye ettikleri bu hanımla tanışıyorlar. Babamın tek derdi var... Yuva kuracağım derken daha da mağdur olmamak... Babam üvey anneme dünür olduğunda üvey annem de çocuksuz dul bir hanımmış. Zavallının ilk eşi eve barka bakacak karakterde ve yapıda birisi çıkmamış. Eve bir gün gelirse beş ay gelmeyen, nerede olduğu da belli olmayan ipsiz sapsız dedikleri biri çıkmış... Birkaç sene sonra kirada kaldıkları evin sahibi de nihayet bunları sokağa atınca zavallı sokakta kalmış. Orada burada temizlik yapıp çocuk bakarak hayatta kalma mücadelesi verirken babamla böylece tanışmışlar. Ama her ikisi de temkinli... Üvey annem babama sormuş: -Niçin evlenmek istiyorsun benimle? -Küçük bir çocuğum var. Onun annesiz büyümesini istemiyorum. Eğer, senin benden bir beklentin varsa seni dinliyorum. Kadıncağız da durumunu anlatmış: -Benim başımdan talihsiz bir evlilik geçti. Kocamın ilgisizliği ve sahipsizliği yüzünden yıllarca sokaklarda süründüm. Şimdi yeni yeni kendime göre bir düzen kurmaya başladım. Bu düzeni bırakıp sonra da beni mağdur edersen ben mahvolurum. -Ne istiyorsun? -Resmî nikâh istiyorum. Devamı yarın... Yazışma adresi: Türkiye Gazetesi İhlas Medya Plaza 29 Ekim Caddesi, 34197 Yenibosna/İstanbul Faks: (0212) 454 31 00