Seçkin Başkan

Tatilin üçüncü günüydü. Alev oldukça toparlanmış, keyifli bir şekilde zaman geçiriyordu.

Turgay sigarasından son nefesi çekip teneke kül tablasına bastırdı olanca hırsıyla. Dağıldı izmarit. Derin bir nefes aldı:

Turgay koğuşun en dibindeki yatakta uzanmıştı. Koluyla gözlerini kapatmış, dudaklarını ısırmış, öylece düşünüyordu.

Muhittin Beye haber verdikten sonra bavullarını boşaltıp dolaplara yerleştirdiler. Odaları çok güzel ve aydınlıktı. İki yatak, başuçlarında iki komodin, bir banyo, balkon kapısının önünde iki koltuk ve bir yuvarlak sehpa, bir televizyon, küçük bir buzdolabı, aynalı bir tuvalet kompleksi ve balkonda da bir balkon takımı vardı...

Otobüs Marmaris garajına girer girmez Sibel hemen hareketlendi. Uzun ve yorucu bir yolculuk yapmışlardı.

Sibel Leman Hanımın getirdiği tavşan kanı çaydan bir yudum aldıktan sonra Muhittin Beye baktı merakla: - Şimdi tutuklandı mı yani?

Turgay'ın söylediklerinin dinlenmesi, hakimin kararını vermesi on beş dakika sürmüştü. Tek celsede bitmişti iş.

Adliye koridorundaki tahta banklardan birinde oturuyordu Alev. Muhittin Bey ve Avukat Selami Bey ayakta duruyorlardı. Mübaşir elindeki listeyi kontrol ediyor, mahkeme saatinin gelmesini bekliyordu.

Boşanma davasının görüleceği günü sabahı Alev erkenden kalkmıştı. Anne ve babası henüz uyuyorlardı.

Sibel hayretle baktı Doktor Coşkun'a. Kahvesinden bir yudum aldı, omuzlarını kaldırdı:

Sibel mesaisi bitince hastanenin kafeteryasına gidip bir bardak kahve aldı. Elinde kahvesi ile hızlı adımlarla koridorda ilerlerken arkasından birisinin seslendiğini duyarak hızla döndü. Gelen Doktor Coşkun'du: - Beklesene, böyle koşarak nereye gidiyorsun?

Alev babasının telefonundan mahkeme sonucunu öğrenince acı bir şekilde gülümsedi. Leman Hanımla birlikte kahvaltı masasında oturuyorlardı. Aldığı yatıştırıcıların etkisi ile olacak öğleye doğru kalkabilmişti yataktan. Leman Hanım da onu uyandırmamış, kahvaltı sofrasını bekletmişti. Alev uykulu gözlerle salona geldiği zaman çay içiyordu.

Turgay çıkartıldığı mahkemede kendini savunmaya, haklılığını karşısındaki hakime anlatmaya çabalamış; ama sonuç alamamıştı. Hakimden bayağı sert bir azar işitmişti üstelik. Kimse istemediği bir şey için zorlanamazdı.

Muhittin Bey yutkundu. Yan gözle Sibel'e baktı sonra karısına döndü: - O bizim torunumuz Leman. Onu bütün sorumluluğumla büyütürüm. Belki yanlış yapıyorum; ama Turgay'ın bu bebeği öğrenmemesi lazım. Sibel atıldı:

Turgay'ı apar topar götüren polislerin arkasından Muhittin Bey ve Avukat Selami de indiler. Muhittin Bey yanındaki güvenlikçilere biraz para verdi:

Biraz önceki sakin görünüşü bir anda değişmişti. İki adım attı öne doğru:

Sibel bir yandan Leman Hanımın anlattıklarını dinliyor bir yandan da kapıyı açmaya gidiyordu. Kadının lafını keserek bağırdı:

Leman Hanım aceleyle üzerine bir ceket geçirip çantasını aldı ve korkuyla dışarı çıktı. Sinirleri bozulmuştu.

Muhittin Bey odasında günlük gazetelere bakıyordu. Bankanın hizmetlisi bir bardak çayını getirmişti. Henüz mesai başlamamıştı. Muhittin Bey bunca senelik meslek hayatında hep erkenden gelmişti işine. Son derece titizdi bu konuda. Yanında çalışan elemanlarından istediği iş disiplinlinin önce amir tarafından uygulanması gerektiğine inanırdı. Birkaç günün yorgunluğu yüzünden yüzü sararmış, süzülmüştü. Çayından bir yudum aldı. Tam bu sırada gördü Turgay'ın bankadan içeri girdiğini. Hemen fırladı yerinden. Oda kapısında karşılaştılar. Muhittin Bey sert bir sesle bağırdı:

Coşkun, Alev'i görünce hemen yanına yaklaştı. Ötekilerin duymayacağı bir şekilde: