Sinan Aygün

Koalisyonun dördüncü ortağı olarak algılanmasına yol açacak kadar güçlü bir pozisyonda ekonominin başına getirilen Kemal Derviş, yapacaklarının teminatı olabilecek bir performans gösteremedi. Seçim meydanlarına inmeye hazırlanan ve oylarımıza talip olan Derviş'e bir seçmen olarak bazı sorular sormak istiyorum:

Uluslararası Saydamlık Örgütü, 102 ülkenin değerlendirmeye alındığı 2002 Yolsuzluk Algılama Endeksi'ni açıkladı. Türkiye, geçen yıla göre 10 basamak birden gerileyerek 64. oldu. Son yıllarda siyasetçilerin seçim vaadleri arasına "yolsuzlukların üzerine gidileceği" vaadi de eklendi. Hiçbirşey değişmedi çünkü yolsuzluğu besleyen şartlar ortadan kaldırılmadı.

IMF tahsildarı Kemal Derviş, uzun arayışlardan sonra nihayet siyaset yapacağı adresi belirledi. Yakasına CHP rozetini taktıktan sonra Derviş'e bir haller oldu. Ekonominin patronu iken emeklinin, memurun yoksullaşmasına yol açan, gözünün yaşına bakmadan 40 bin kişinin işini kaybetmesine destek veren, çiftçinin sofrasındaki iki ekmekten birisine göz diken, esnafı tüccarı perişan eden Kemal Derviş, katılım töreninde emekliden, işçiden, memurdan, çiftçiden bahsetmeye başladı.

"Felaket tellalı" da deseler, "muhalif" de deseler söyleyeceğim: Türkiye ekonomisinde krizlerle ateşlenen yangın devam ediyor.

Bu haftaki yazımda sizlere 15 yaşındaki Halil'i takdim etmek istiyorum. Halil Kanadıkırık, Ankara Bahçelievler Deneme Lisesi 2. sınıf öğrencisi... Kendisini, bana gönderdiği bir e-mail aracılığıyla tanıdım. Halil, e-mail'inde Türkiye meseleleri üzerine kafa yorduğunu, kendince çözümler ürettiğini ve bunları benimle paylaşmak istediğini yazıyordu. Arkadaşlarıyla sokakta top oynamak dururken enerjisini ülke meselelerine harcayan bu çocuğu tanımak istedim.

Kuzey Irak'ta fiili olarak bir Kürt devleti kuruldu. Organizasyon şemasına bakıldığında bu yapılanmanın fiilen bir devlet olduğunu yaklaşık bir yıl önce kamuoyunun gündemine getirdik. Elimizdeki bilgileri bir dosya haline getirip devlet büyüklerimize de gönderdik. Kuzey Irak'taki oluşumun organizasyon şemasına bir göz atalım:

Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı (UNDP), 2002 Yılı Dünya İnsani Gelişme Raporu'nu açıkladı. Türkiye, 173 ülke arasında 85. sırada yer alıyor.

Erken seçim, Avrupa Birliği, Irak'a operasyon derken gündemin yoğunluğu, gelir dağılımı rakamlarının güme gitmesine neden oldu. Türkiye nüfusunun yüzde 60'ının yoksulluk sınırında yaşadığı gerçeği, siyasetin tozlu dumanlı arenasında, satır aralarında kaldı.

Uzunca bir zamandır ağır çekim devam eden siyaset filmi, Başbakan Yardımcısı Hüsamettin Özkan'ın bu görevinden ve partisinden istifa etmek zorunda kalmasıyla aniden hızlandı. Siyaset ustası Süleyman Demirel'in "Siyasette bir gün bile uzun bir süredir" sözlerini hatırlıyorum. Bırakın bir gün sonrasını 10 dakika sonrasını bile kestiremiyoruz.

Türkiye dar bir geçitten geçerken, sağlık durumu ülkeyi yönetmeye elvermeyen Başbakan Bülent Ecevit'in vesayet altına alınması için yüce yargıya başvuruda bulundum. Bülent Ecevit, dürüst, naif, temiz ve şaibesiz kişiliğiyle siyasi rakiplerinin bile saygı duyduğu bir devlet adamıdır. Türk siyasi hayatına yaptığı katkılar bütün ülke tarafından bilinmektedir. Sayın Ecevit'in ülkesini sevdiğinden de kimsenin kuşkusu bulunmamaktadır.

Cuma günü günlerdir beklenen zirve, eksik kadroyla tamamlandı. Zirveden "uyum" çıktığı açıklandı. Birkaç gündür toz duman içinde kalan Türkiye yıkıntısının göçükleri altından neleri çıkarabildiğimize bakalım.

Anayasa, "Başbakan, Bakanlar Kurulunun başkanı olarak, bakanlıklar arasında işbirliğini sağlar ve hükümetin genel siyasetinin yürütülmesini gözetir. Başbakan, bakanların görevlerinin Anayasa ve kanunlara uygun olarak yerine getirilmesini gözetmek ve düzeltici önlemleri almakla yükümlüdür" diyor.

Türkiye'nin gündemi Başbakan Bülent Ecevit'in hastalığı ve erken seçim tartışmalarına kilitlendi. Her iki konuda da büyük bir 'kafa karışıklığı', laf kalabalığının oluşturduğu müthiş bir 'gürültü kirliliği' yaşıyoruz. Bu durum bir belirsizlik ortamı doğuruyor.

Erken seçim tartışmalarının toz dumanı içerisinde çok önemli bir konuyu yine gözden kaçırıyoruz. Yıllardır süren bütün toplumsal taleplere rağmen, Türkiye için hayati önem taşıyan İdari Sistem Reformu (Seçim ve Siyasi Partiler Yasası) bir türlü gerçekleştirilemiyor.

Devlet İstatistik Enstitüsü, Mart ayında sanayi üretiminin geçen yılın Mart ayına oranla yüzde 18.7 arttığını açıkladı. Öyle bir bahar havası oluşturuldu ki sormayın gitsin. Sanırsınız kriz bitti, büyüme başladı. "Umut fakirin ekmeği" diyerek vatandaşı boş yere umutlandırıyorlar.

Birkaç gündür, birisi IMF politikalarının uygulayıcısı, diğeri bu politikaları içine sindiremediği anlaşılan iki Kemal arasındaki tartışmayı ibret alarak izliyoruz.

Perşembe günü Dünya Türk İşadamları Kurultayı'nda Sabancı ile Karakoyunlu arasında ilginç bir tartışma yaşandı.

TL aşırı derecede değerlenince şimdi de bankaların açık pozisyonu tartışılıyor. Bankalar döviz kredisini TL'ye çevirip faizde değerlendiriyor ve yüksek faizle çok ciddi paralar kazanıyor. Diğer yandan düşük kurda ihracatçılar kaybediyor. Firmalarımızın rekabet gücümüz düşüyor ve ülke olarak kan kaybediyoruz.

Cuma günü gazete sayfalarını süsleyen "Vergide Katrilyonluk Kaçak" haberini okumuşsunuzdur. Maliye Bakanlığı, Türkiye genelinde vergi mükelleflerinin sadece yüzde 0.8'i üzerinde yaptığı denetimlerde 13.3 katrilyon liralık gelirin beyan edilmeyip, verginin kaçırıldığını ortaya çıkarmış.

Hani bir söz vardır "Sakalım yok ki sözüm dinlensin." Türkiye ekonomisinin geleceğine ilişkin neyi söylediysek her seferinde doğru çıkmasına karşın, bu uyarılara kulak tıkadılar, felaket tellallığı ile suçladılar.