Sinan Aygün

Resmi ağızların açıkladığı ekonomik göstergelere bakınca, memleket güllük gülistanlık... Kişi başına düşen milli gelir üçe katlanmış. Enflasyon dizginlenmiş. Üretim tam gaz...

Biliyor musunuz, bugün Kıbrıs'ta Rum diye bir halk varsa bunu tamamen Osmanlıya borçludur... Anlatalım. Adayı, 12. yüzyıl sonunda Arslan Yürekli diye bilinen Richard ele geçirdi. Richard daha sonra Kıbrıs'ı, Fransız Guy de Lusignan'a parayla sattı.

Fransa'da başlayıp, komşu ülkelere sıçrayan isyan, Avrupa'nın çirkin yüzünü tüm çıplaklığıyla ortaya koydu. İnsan hakları ve demokrasi denildiğinde mangalda kül bırakmayan bu ülkelerin, halı altına gizledikleri pislikleri öylesine net görüldü ki...

Bir kişi vardır ki, her 10 Kasım'da duyduğum hüzün dolu duygulara, bambaşka boyutlar katar. O, Mustafa Kemal'in başyaveri Salih Bozok'tur.

Cumhuriyet'in 82'nci yılına da ulaştık... Ne yalan söyleyeyim, coşku değil, hüzün doluyum.

"Biz kınalı bacaksızlar, Kınalı körler, Kınalı çolaklarız. Bizler gözlerinizin içine, Siz bize bakmadığınız için bakmıyoruz, Sizi daha fazla üzmemek için. Peki ya siz, neden bizim gözlerimizin içine bakamıyorsunuz?"

Meşhur hikaye, bilirsiniz. Padişahın huzurunda yapılan bir yargılamada, devecinin biri idama mahkum olur. Deveciye son isteği sorulur. Deveci, son bir kurtuluş çaresi olarak, "Yüce Padişahım, deveme konuşma öğretirsem, beni affeder misin?" diye en olmayacak teklifte bulunur.

Türkiye'nin ekonomik ve sosyal ilerlemesini, "Avrupa olmazsa olmaz" diye tam teslimiyete endeksleyenler için, çok ünlü bir devlet adamımızdan, çarpıcı örnekler vermek istiyorum.

İşte geldi, çattı 3 Ekim. Sizler gibi ben de ortaya çıkacak fotoğrafı merakla bekliyorum. 3 Ekim müzakerelerinin sonucunu beklerken, biraz tarih karıştırdım. Batı'nın dayatmasıyla devreye sokulan yeniden yapılandırma çalışmalarının, ülkenin başına ne belalar açtığına ilişkin, şaşırtıcı benzerlikleri bir kez daha gözden geçirdim.

Ermeni diasporasının karalama kampanyaları hızla sürüyor. Saldırının muhatabı Türkiye Cumhuriyeti Devleti'nden ise cılız birkaç karşı çıkıştan başka tepki yok. Oysa, elimizde öylesine önemli belgeler var ki...

Gazeteci dostum Fikret Bila'nın "Hangi PKK" adlı kitabını okurken, sizin de çok yararlanabileceğiniz bir metinle karşılaştım.

Gazi Orduevi'ndeki 30 Ağustos resepsiyonunda, gündeme bomba gibi düşen bir tez ortaya atıldı. İddia sahibi, Kara Kuvvetleri Komutanı Orgeneral Yaşar Büyükanıt... Gelecek sene Türk ordusunun başına geçecek kişi... Dedi ki: "Türkiye Filistinleştirilmek isteniyor..." Bu sözler bende de şok etkisi yapmadı değil. "Durum bu kadar da vahim olamaz?" diye düşündüm. Sonra da Yaşar Paşa'ya gelen sert itirazları izledim.

Çok uluslu şirketleri, servet avcısı damatlara benzetiyorum. Nerede binbir zahmetle büyütüp, zenginleştirdiğimiz bir değer varsa, hemen kancayı takıyorlar. Son günlerde bankacılık sektörüne dadandılar. Gün geçmesin ki, bir ulusal bankamızın yabancı bir şirket ile evliliğini duymayalım.

3Ekim müzakere tarihi yaklaştıkça, leş kargaları yeniden üşüşmeye başladı. Önce 20 Eylül'de Brüksel'de Kürt konferansı toplanacağını öğrendik. Bu konferanstan birkaç gün sonra, ertelenen Ermeni konferansı yapılacakmış.

Yazının başlığı ne ürkütücü değil mi? "Hangi devlet bunu yapar ki" diye harita üzerinde beyin cimnastiği falan yapmayın.

Geçtiğimiz hafta okuduğum bir haber beni çok üzdü, içim daraldı... Kıraç adlı bir şarkıcı kardeşimiz, Bilecik'in Osmaneli ilçesinde sahnedeymiş.

Yabancılara toprak satışı konusunda gösterdiğim hassasiyetin gerekçelerini birçok kez dile getirdim. Bu yazıda, Cengiz Özakıncı'nın, "Osmanlı'dan Günümüze İslam Üzerinde Emperyalist Oyunlar" adlı kitabından alıntılar yaparak, yeni bir boyut kazandırmak istiyorum konuya...

91 yıl önce Birinci Dünya Savaşı'nın tohumları tam da bugünlerde atılıyordu. Avusturya-Macaristan İmparatorluğu'nun veliahtı Arşidük Franz Ferdinand, 28 Haziran 1914'te Gavrilo Princip adlı bir Sırp tarafından öldürülünce savaş tamtamları çalmaya başladı.

Lozan, Türkiye Cumhuriyeti'nin dönüm noktası. Dün, 82'nci yıl dönümüydü. Kutladık...

"Daha bağımsız ve kişilik sahibi dış politika izlenmesini istiyorsunuz. Herkes aynı şeyden söz ediyor. Nasıl yapacağım ben bunu? (...) Peygamber edasıyla size dünyayı vadederler. İmzayı attınız mı ertesi gün gelmişlerdir. Personeli gelmiştir, teçhizatı gelmiştir, üsleri gelmiştir. Ondan sonra sökebilirsen sök. GİTMEZLER..."