Yetenekli Kalemler

Üç haftalık seyahatimde İstanbul’da da bir hafta kaldıktan sonra Pendik’ten arabalı vapurla Yalova’ya oradan da eski yoldan Balıkesir’e dönüyoruz. Benim burada anlatacağım konu daha başka bir şey.

“Ben seyahat etmeyi çok seviyorum. Hemen hemen her yaz memleketim Artvin Şavşat’ın göğe yakın topraklarındaki köyüme gitmeye çalışıyorum. Yılda birkaç defa da Bursa, İnegöl, İzmit, Gölcük ve İstanbul’a gider gelirim iki üç hafta kalırım. Yine öyle yaptım.

Hepimize bir çile ip verilmiş. Sözlerimiz birinci, davranışlarımız ikinci mil... Çocukken sabiyiz hepimiz… Bebekken melek gibiyiz… Ama biraz büyüyüp büluğ çağına geldiğimizde yavaş yavaş başlıyoruz örmeye…

6 Şubat 2023 günü vuku bulan büyük depremlerde binlerce vatandaşımız hayatını kaybetti. Emsali görülmemiş iki zelzele sadece deprem bölgesini değil tüm ülkeyi hüzne boğdu.

Gözlerimi kapattım ve bir an kendimi depremde yıkılan binanın enkazında kurtulmayı bekleyen bir depremzede olarak gördüm. İki taşın arasına sıkışmış ve öylece bekliyordum. Çaresizce…

Depremzedelere yardım için topladığımız battaniyeleri teslim etmiş, çıkmak üzereyken omzunda kocaman bir çuvalla bir genç içeri girdi.

“Dünya malı ne kadar toplansa tükenir. Yok olur. Söz yazılırsa kalır, Acunu dolaşır.”

Ah ülkemiz ne yazık ki bir deprem ülkesi ve deprem gerçeğiyle yaşamaya mecburuz

Her şeyin anlamını yitirip geriye sadece hakikatin kaldığı zamanlardan geçiyoruz. Sabır, sadaka, dua… İbadet, tevekkül ve tefekkürden başka tutunacak dalımız yok... Hiçbir zaman da olmayacak…

“Ya Rabbi El Fettah ismin ile bize hayır kapılarını aç. Er Rezzak ismin ile bizi manen kavi eyle. El Tevvab ismin yüzü suyu hürmetine bizleri Bizim Yunus gibi tövbe kapısının eşiğinde daim kıl.

Başlığı okuyunca anneliğin kutsallığı hakkında bilgi vereceğim veya bu konuda bir dizi olay anlatacağım zannedilmesin. O benim işim değil. Bence anneliği, anne olmayan anlayamaz.

Bir Müslümanın bugün kendi idare sistemini istememesi ilginçtir! “İslâmi idareden yoksun bir İslam toplumu, tamama erdirilememiş ve güçsüz, İslam toplumundan yoksun bir İslami idare ise ya bir ütopya ya da zulümdür” diyen Aliya İzzetbegoviç haklıdır…

Deprem bölgesinde, Adıyaman’da iki hafta önce oradaydım… Deprem olunca yüreğim yandı… Orada yıllarca görev yapmış birisiyim… Öğrencilerim vardı…

Konuya oyun bağımlılığından bir örnek vermek gerekirse gerçek hayatta birçok şeyi başaramayan çocuk oyuna girdiğinde oluşturduğu kimlikle pek çok oyunu kazanabilir. Bu başarma duygusu da bağımlılığa zemin hazırlar.

Sosyal medya bağımlılığına giden yolda ikinci adım, kişinin problemlerden kaçmak için de sosyal medyayı kullanmaya devam etmesidir.

Sosyal medya, kullanıcısının kendi ürettiği içeriği yayınladığı ve paylaştığı online bir ağdır. Sosyal medya birçok kişi ve kurum tarafından aktif olarak kullanılmaktadır.

Dünyaya ağlıyor olarak merhaba deriz. Sanki “buraya neden geldim” der gibi ağlarız. Hiç gözümüzü bile açma gereği duymadan uyuruz, uyuruz, uyuruz.

Öz Türkçecilik, diye dilde sadeleşme düşüncesi irfanımız ve medeniyetimizle aramıza duvarlar örmüştür. Faciayı, 1983’te Ankara’yı ziyaret eden Azerbaycanlı şair, mütefekkir, Memmed Aslan da müşahede etmiştir.

Anlaşmak… İletişim kurmak... Dünya bunun üzerine dönüyor... Eğer anlaşılamıyorsan kendini izah edemezsin... İnsanlar konuşa konuşa... “Bile geldik” şeyler bu iletişim kavramları, hepsi bizim için…  Peki sokaktaki diğer dostlarımız…

Yokluğun zirvesini kalbinde en derin hissiyatla tam ölçen soyut, mücerret terazisiyle, manayı tartarken diğer kefeye, insafın duygusunun en yoğununu örten sisli havanın tam ortasında, yalnızlık çeken bulutsuz havada yağmur damlalarını serap görüp, annesinin peşine can havliyle koşan taya benzer.