Kaderden kaçılmıyor...
“Ahmet'in oğluna başsağlığı diledim. Babasının ölüm nedenini sordum söylemedi...”
Hatırama bugün de devam ediyorum... O gün Ahmet’e ne kadar dil döktüysem ne kadar yalvardıysam da gideceği şehri ve gitme nedenini öğrenemedim. “Israr etme dostum” dediği için de fazla ısrar edemedim.
Gerçekten de ertesi gün Ahmet gitmişti. Gittiği yeri bilen yoktu. Açtığımız telefonlar hep "aradığınız kişiye ulaşılamıyor" sesine çıkıyordu.
Bu olaydan yaklaşık bir yıl geçmişti. Ahmet sır olmuş sanki yer yarılmış da içine girmişti. Bir gün yolum o şehre düştü. Onun gittiğini bilmediğim şehre. Öğle namazını eda için bir camiye girmiştim. Namaz çıkışı cemaatin dışarıda bir mevta için hazırlandığını gördüm.
Ben de cenaze namazına iştirak ettim. Cenaze namazına başlamadan önce hocanın "Her canlı ölümü tadacaktır. Az sonra cenaze namazını kalacağımız Ahmet ..." deyince dondum kaldım. Bu bizim Ahmet'in ismi ve soy ismiydi.
“Belki isim benzerliğidir” diye kendimi avutmaya çalıştım ama gerçeği öğrenmek için cenaze namazı bitip tabut omuzlara alındığında ilk o zaman fark ettim Ahmet'in oğlunu.
Ben de tabuta omuz verdim. Mezarlığa kadar gidip Ahmet'e son görevimi yerine getirdim.
Mezarlıktan insanlar dağılınca Ahmet'in oğluna başsağlığı diledim. Babasının ölüm nedenini sordum söylemek istemedi. Ben de ısrar etmedim.
Kabristandan ayrılırken Ahmet'in Kütahya'dan neden birdenbire ayrıldığını veya ayrılmak zorunda kaldığını zihnimde çözmeye çalışıyordum. Oğlu da babasının ölüm nedenini söylemek istemediğine göre arkadaşım kim bilir bir cinayete mi kurban mı gitmişti? Kim bilir ölüm korkusuyla apar topar memleketi mi terk etmişti, kim bilir sebebi neydi?
Kader imanın şartlarından birisi. Biz Müslümanlar kadere inanırız. Kaderden kaçılmaz derler. Kader bana, bu kırk yıllık arkadaşımın bizden ayrılsa da kilometrelerce ötelere gitse de yaşadığı kentte cenaze namazını kılmayı mezarına üç beş kürek toprak atmayı nasip etmişti. Kendi kendime iç çektim.
“Sen bizlerden kaçsan da kaderden kaçılmıyor dostum” dedim içimden. “Kara toprağa uğurlamak için olsa da buldum işte seni. Mekânın cennet olsun.”
Şahin Ertürk-Tavşanlı/Kütahya
