Siz Allahü teâlânın sevgili kulusunuz

30 yıl kadar önceydi. Enver abiler Faruk Aydın abinin evine teşrif etmişlerdi. Odadaki 10-12 kişiden birisi de Faruk abinin henüz 4-5 yaşlarındaki oğlu Nebhan idi. Sedirde, Enver abilerin yanında otururken kendiliğinden yere inip karşılarında diz çöktü. Enver abiler yine yanlarına çağırıp birkaç latifeden sonra sordular:

-Nebhan, hatırlıyor musun? Geçen sene Trabzon'a gelmiştim, siz de oradaydınız. Kayığa binip gezmiştik.

-Evet efendim, hatırlıyorum.

-Deniz güzel idi. Peki ya kuvvetli bir fırtına çıksaydı ne yapardık?

-Hemen kenara gelirdik efendim.

-Ama küreğimiz de kırıldı.

-Yüzerek kıyıya çıkarız.

-Zor. Çünkü kıyı çok uzak ve dalgalar da çok büyük.

-O zaman… Diğer motorlardan yardım isteriz.

-Yakında hiçbir motor, kayık da yok.

Bildiği sebepler geçersiz kalan Nebhan'ın az duraksamadan sonra söylediği şu olmuştu:

-Siz Allahü teâlânın sevgili kulusunuz, O kurtarır.


Y. Beyazıt Başal