“Babamın rahatsızlıkları yüzünden çalıştığım iş yerinden ayrılmak zorunda kaldım.”
Hatırama bugün de devam ediyorum... Cami cemaati ve imam gittikten sonra yerlerdeki hasırları yine aynı görevli itina ile toplamaya başladı. Caminin ardiyesine götürdükten sonra dinlenmek için yanıma gelip oturdu. Bana;
“Sizi buralarda ilk defa görüyorum” dedi. Ben de kendimi tanıttıktan sonra “ben de sizin gibi bir görevliyi ilk defa görüyorum” dedim. Adam anlatmaya başladı:
“Ben şu anda altmış üç yaşındayım. Ama hiç kimse benim yaşımı tahmin bile edemiyor. Ben hep hareket hâlindeyim. Beş vakit namazı bu camide kılarım. Sadece kahvaltıya gider, gelirim ve yatsı namazından sonraya kadar hep bu cami ve bahçesinde geçer gider günlerim...”
"Başka bir iş yapmadınız mı?"
"Yapmaz olur muyum ama ben evin en küçüğü idim. Torna tesviye ustası idim. Babam rahatsızlandı. Babamın unutkanlığı ve bazı rahatsızlıkları yüzünden çalıştığım iş yerinden ayrılmak zorunda kaldım. Tüm birikimimi babama harcadım. Beş yıl onu bir dakika bile yalnız bırakmadım. Babam ölmeden önce bana bir dua etti:
-Oğlum Allah sana yokluk göstermesin, ben hacca gidemedim, ev sahibi olamadım ama Allah sana haccı ve gönlüne göre bir ev nasip etsin, dedi.
Bu duadan iki gün sonra babamı defnettik. Namazını bu camide kıldırdık. Bu caminin benden önceki temizlik görevlisi o günlerde işi bırakmış. Ben de bu camiye vakit namazına gidip geldiğim için babamın öldüğünü cami derneği başkanı biliyordu. Bana;
-Sana bir teklifim var. Sen eski ustasın ama yaşın da ilerledi. İşsizsin biliyorum. Eğer beğenirsen camimizin müştemilatının temizliğine ve çevresine bakarsın. Yakındaki iş yerlerinin esnafı da buraya geliyor. Bir ay çalış, eğer olursa devam edersin, dedi.
Ben de bir ay boyunca aldığımı hesap ettim. Tüm temizlik masrafları da çıktıktan sonra asgari ücretin iki katına yakın bana kalıyordu. Ben tam yirmi iki seneden beri burada çalışıyorum...”
Parmağı ile bana bir ev gösterdi. "İşte şu evi de buradan kazandığım parayla aldım. Emekliliğimi de buradan kazandım. Haccımı da buradan kazandığım parayla yaptım. İki tane de evladımı evlendirdim. İşte bu yüzden buradaki çalışmalar beni yormuyor. Çoğu insanın elinin tersiyle ittiği bu işten hayatımı kazandım. Tabii bunu babamın hayır duasına bağlıyorum” dedi.
Ramazan Günhan-Bursa

