Halil Delice

Yusuf'un ağlamaktan kızarmış gözlerini gören Dursun Pehlivan, üzüldü, ders vermekte aşırıya mı gittim, diye düşündü, İstikbalde, çok şey bekledikleri Yusuf'u, güreşten soğutmaktan, küstürmekten endişelendi. Yusuf'un yanına çöktü:

Yusuf'un babası Deli İsmail Ağa, Yusuf'un ağlayarak kaçmasından birşey anlayamamıştı.

Dursun Pehlivan, Yusuf, niçin hemen saldırıya geçmişti anlayamadı, heyecanına verdi.

Babasıyla birlikte Dursun Pehlivan'ın yanına gelen Yusuf'un beyninde değişik duygular çarpışıyordu.

Yusuf, Yörük Ali'nin kendisini ziyaret ettiğine bir türlü inanamıyordu. Eli, boynuna gitti. Yörük Ali'nin verdiği muska boynundaydı. Demek ki rüya değildi.

Yusuf, meraklandı seslendi: -Kimdir o?

Yusuf, hareketlenmenin bulunduğu yöne baktı. Tosun Beyi gördü. Tosun Bey, kırk yaşlarında boylu boslu, burma bıyıklı, 90 kilo kadar gözüken bir kişiyle yanlarına geliyordu.

İsmail Hoca, Yusuf'un telaşına güldü: -Bre Yusuf! Ne tilaşlanırsın? Uçmak dedikse, dönmemek üzre diil. Seni kışladan savaş midanlaana, ermidanına salarız ki, tam bir yiit, güleşçi olasın.

Yusuf, gözlerine inanamadı. Düşmemesi için bir eliyle tutmak mecburiyetinde kaldığı Demir Baba'nın kıspeti, peşrev hareketiyle beraber, vücuduna oturmağa başlamıştı.

İsmail Pehlivan'ın işaretiyle birlikte, kahya ve Yusuf, harekete geçtiler. Yusuf, üzerindeki beyaz gömleği çıkardı. Yusuf'un beyaz gömleği altından bembeyaz vücudu meydana çıktı.

Gelen telgrafı okumayı bitiren kaymakam, iki damla gözyaşının akmasına mani olamadı. Bunu, göstermemek için acele elinin tersiyle sildi.

Yusuf, babasının elini öptükten sonra şöyle yan gözle anacığına baktı. Garip, cefakar anası, canından bir parça oğlunu kucaklamak için bekliyordu, kalbi sevinçten yavru bir kuş gibi pır pır ede ede.

Hocası İsmail Pehlivan, ellerini açtı ve dua etti.

Yusuf, hocası, babası, Tosun Bey, Kaymakam ve diğer ileri gelenler, Demir Baba'nın türbesine girdiler ve Demir Baba'nın ve vefat etmiş bütün müminlerin ruhlarına Fatiha okudular, onları vesile ederek, araya koyarak dua ettiler.

Yusuf'un heyecanı İsmail Hocayı da etkilemişti:

Yusuf, hocasını, misafirlerin yanında değil de, odasında buldu. Hocasını az önce misafirlerin yanında görmüştü.

Tosun Bey de oradaydı. Mayıs ayındaki yaşadıkları Yusuf'u Tosun Bey'e iyice bağlamıştı.

Yusuf ve Tosun Bey, Karlıova'ya doğru yola çıktılar, atlarını, serbest bırakmışlardı, ikisinin de yönü Karlıova'ydı. Fakat gönülleri, çok farkı yollardaydı.

Efsaneler, bir milletin, binlerce yılda oluşan milli vicdanın gördüğü rüyalardır. Milletleri, büyük hedeflere götüren efsanelerdir. Oğuz Kağan efsanesi olmasaydı, Türkoğlu, Avrupa'yı vatan tutup, Selçuklu, Osmanlı İmparatorluk ve medeniyetlerini kurabilir miydi? Attila, Roma kapılarına dayanabilir miydi?