Halil Delice

Nazlı Türk kızları, minik ayaklarını saran yemenileri patlamış, tersi su içinde arabaların önünde yürümeğe çalışıyorlardı. Hepsinin gözleri yaşlıydı, sevdiklerinden, Cennet bahçesi Eski Zağra'dan koparılmışlardı, acaba geri dönebilecekler miydi? Dönebilseler bile, vatanlarını bıraktıkları gibi bulabilecekler miydi?

Yaşlı gözlerle kendisine bakan Yusuf'tu. Raci Efendi, Yusuf'a karşı hep mahcubiyet içindeydi. Yusuf'un ne kendimizi savunalım ne de göç edelim şeklindeki isteğini yerine getirebilmişti.

3 0 Temmuz 1877'de iki ibretlik hadise meydana geldi. Plevne'de Osman Paşa, ikinci defa kendinden kat kat üstün Rus kuvvetlerini bozguna uğratırken, Eski Zağralı siviller, büyük bir panik içinde kasabayı terkediyorlardı.

Eski Zağralılar, kasabalarının Rus ve Bulgarlardan kurtarılması sevinç ve coşkusundan, zafer neşesinden akılları zıvanadan çıkmış haldeydiler.

Kapıyı kırarak içeri girenlerden biri Yusuf'tu. Yusuf'un yanındakini gördüklerinde İbrahim Pehlivan ve Raci Efendi, gözlerine inanamadılar.

Atlı geldi, yıldırım hızıyla Beşir'i sandalyenin üzerinden aldı, atının önüne atıp dörtnala devam etti.

Filibe Mutasarrıfı (Eyalet Valisi) Aziz Paşa, sigarasından derin bir nefes çekti:

İşgalden sonra, Eski Zağra'daki günler, Müslümanlar için katlanılır olmaktan çıkmıştı. Soygunlar, öldürmeler, ırza geçmeler birbirini takip ediyordu. Zağra İşgal Komutunlağı da, bunları Bulgarların üstüne atıyor, suçluların yakalanacağını söylüyor, ama zulüm artarak devam ediyordu.

Yusuf, kafese kapatılmış aslan gibiydi. İnsanlar, bu kadar ıstırap çekerken, ne yapacağını bilmeden beklemek, ona ölüm gibi geliyordu.

8 Temmuz'da acımasız Rus Generali Gurko'nun, Balkanları kuzeyindeki, 1. Murad Han yadigarı Tırnova'yı işgal haberi geldi.

1 Temmuz'da, Balkanların güney eteklerinde, Tunca, kenarına kurulmuş Kızanlık şehrine geldiklerinde, Yusuf'un ve beraberindekilerin aklı gidecek gibi olmuştu.

Yusuf, koca Osmanlı bu hale nasıl düştü diye soruyor, İbrahim Pehlivan cevap veremiyordu.

İbrahim Pehlivan, katliama uğrayanları gördükçe, daha fazla dayanamayıp, ölmek, şehit olmak için katillerin üzerine yürüyeceğini, bu şekilde de kendisine verilen vazifeyi yerine getiremiyeceğini farkederek, "Yürüyün, yolumuza devam ediyoruz" dedi.

Yusuf, "Vurdulaa hocamı vurdulaa" diye ağlıyordu. İsmail Hoca, göğsünden vurulmuştu. Silah sesini duyan İbrahim Pehlivan da atını hızla sürerek geri gelmişti.

İbrahim Pehlivan'ın konağının arka tarafı ana baba günüydü. Ön tarafta çatışma bütün şiddetiyle devam ederken, buradakiler, yüzlerce yıllık şehidler, akıncılar yadigarı aile ocaklarını terketmenin şaşkınlığında, sonsuz üzüntüsündeydiler.

Abdülfettah'ı Akri hazretleri ayrılırken Beşîr'i kucağına almış, ona uzun uzun baktıktan sonra, babasına verirken, "İbrahim oğlum! İnşallah bu oğlun, İstanbul'da, Peygamber efendimiz sallallahü aleyhi ve selemin bayraktarı Eba Eyyüp Ensari hazretlerine komşu olur.

Çığlıklar ve tüfek sesleriyle birlikte kapının kırılırcasına vurulması karşısında odadakiler şaşırmıştı.

Birinci Murad Han'ın akıncı beylerinden Mihail Gazi tarafından fethedilen ve Tuna ile Plevne'ye yakın Lofça kasabasının Tepe Köyü'nde İbrahim Pehlivan, çok kızgındı.

Yusuf'un ustası Kel İsmail Pehlivan da dertliydi:

Kel İsmail Pehlivan ile Sultan Abdülaziz'in Saray başpehlivanı Nasçılı İsmail'in peşrevleri, orada hazır bulunan bütün seyircileri ağlattı. Özellikle Nasçılı'nın sanki padişahın huzurundaymış gibi peşrev çıkarması, bütün seyircileri coşturmuş, Kel İsmail Pehlivan da, peşrevi bırakıp onu seyretmişti.