Halil Delice

Deliorman'ın bütün köylerinde olduğu gibi Torlak Köylülerinin de çok zorlu bir pehlivanları vardı.

Kel İsmail Pehlivan, Yusuf'un tepkisine hayret etti: -Evet, Karaok, güzel bi at. İyi para verirler. Burdan vapurla, Urusçuk'a geçeriz. Atlar bize ayak bağı ulur. Bundan soora, Edirne, İstanbul gibi çok uzak yerlere gitçez.

İsmail Pehlivan, sağa sola, üstüne baktı, belli ki bir şeyler arıyordu. Epey araştırmadan sonra, aradığını yerde buldu.

Ustasının açıklaması üzerine, Yusuf, güllü oyalarla işlenmiş mendil içindeki kömürün akkor hale gelip avucunu yaktığını, sıcaklığın oradan bütün vücuduna yayıldığını hissetti. Nadya'dan sonra karşısına şimdi de bu Şumnulu Yörük kızı çıkmıştı.

Yusuf, ustasının elini öptü. Ustası, kendisi başı kurtarmış gibi sevinçliydi: -Afferin saa Yusuf. Çok akıllı güleştin. O nası çapraz, o nası çengeldi üle? Karşında dağ ulsa devircek gibiydin.

Tatar Pehlivanını yenen Deli Murad'a bir müddet nefeslenmesi için müsaade eden cazgır, baş birinciliği için Yusuf ile Deli Murad'ı meydana çağırdı:

İsmail Pehlivan da güreşi dikkatle izlemişti. Çırağı tam istediği ve öğrettiği gibi güreşmiş ve hakkıyla yenmişti. Adil, teknik ve kuvvet yönünden Yusuf'tan zayıftı. On defa güreşseler on defa da yenilirdi.

Yusuf, giyinmesini tamamladıktan sonra, meydanın ortasına yürüdü. Ustası soyunmamıştı. Çırağının yalnız başına başta ne yapabileceğini merak etmiş olacaktı.

Yusuf, üzgün bir şekilde başaltı güreşlerini seyrediyordu. Ustasının başaltında güreşmeğe niçin müsaade etmediğini bir türlü anlamamıştı. Bu sırada, başaltı güreşleri bitmişti. Yusuf, gördüğü kadarıyla çok rahat yeneceği birinin başaltı ödülü olan danayı almasıyla iyice üzüldü.

Güreşler öncesi Kızılcık Köyü'ne gelen İsmail Pehlivan ve Yusuf'u misafir etmek için, köylüler, yarıştılar. Köylerdeki düğünlerde, gelen misafirler, düğün sahibine yardım bakımından komşular tarafından misafir edilirdi.

Böyle inanılmaz bir şeyi bir Demir Baba yapmıştı, şimdi de Yusuf yapıyordu. Yusuf'da inanılmaz, karşı konulmaz bir güç vardı.

"Yaa Yusuf evladım. Şu Mecidiye Tabyası'nın ve İstanbul kapısının dili olsa da üzerleende yaşanılanı annatabilselee. İnanmakta zurluk çekeediniz."

İsmail Pehlivan'ın söyledikleri Yusuf'u şaşırtmıştı: - Nası oliyeri ustam. - Şanslısın, Tuna ve Silistre'yi bu güzellikte göödün.

Yusuf, ustasının sualiyle daldığı hayal aleminden çıktı: -Evet ustam. Bu kokuyu merak ediyerim. Ne kokusu olduunu bi türlü çıkaramadım.

Yusuf'un yeni ustası Kel İsmail Pehlivan, Dursun Pehlivanı ve İsmail Ağa'yı yolcu ettikten sonra, Yusuf'la uzun uzun konuştu. Ondan beklediklerini, yapması gerekenleri, idmanlarında nelere dikkat edeceğini söyleyerek, sözlerini,

Kel İsmail Pehlivan, babasından ve Dursun Pehlivan'dan, bir hafta sonra, Yusuf'u, köyü Nasuhçulu'ya getirmelerini istedi.

Yusuf'un babası ve Dursun Pehlivan, İsmail Pehlivan'ın ilk şartının kendiliğinden halolmasına sevinmişlerdi.

Hocası, Yusuf'un omuzunu okşadı ve şefkatle konuştu: -Evladım Yusuf. Benim, saa artık pek üüretcek bi şeyim kalmadı. Saa hafif geliyerin.

Seyircilerin tepkisi, Yusuf'u endişelendirir gibi oldu. Ama ustası çırağını ve çıkan pehlivanları iyi bildiği için hiç endişeli değildi.

Yatsı namazını kıldıktan sonra, ustası Dursun Pehlivan, "Yarın güleş yapcaksın, seen erken uyuman ilazım" diyerek Yusuf'u yatmağa göndermişti.