Halil Delice

İsmail Pehlivan, koynundan mühürlü bir zarf çıkardı. Bunu ceylan derisinden bir kese içine koyarak Yusuf'a verdi:

Yusuf'un babasıyla birlikte dış avlu kapısından içeri giren Demir Baba Dergahı'ndaki hocası İsmail Pehlivandı. Yusuf'un bir an aklına Çavuş Ninesi geldi. Çavuş Ninesi, aralarında geçen konuşmayı hocasına söylerse ne yapardı? Derdini nasıl anlatırdı?

Yusuf, "Bir padişah, Urus ile nası işbirliği yapar" diyerek kendini yiyordu. Birgün Çavuş Ana, Yusuf'a sordu...

Yusuf'un köylüsü Karalar Köylüleri arasında Yusuf, tartışması kızışmıştı: -Bilir de bilmezlikten gelir o kapçık ağızlı. O da pelvanım diye geçinirdi, ama Yusuf'a ep yenilince pelvanlıktan vazgeçti, şimdi Yusuf'un başarısına kulp takmaa çalışıyor.

Pes diyen, iki acı kuvvet arasında kalan Deli İsmail Pehlivan'ın kıspeti olmuştu. Kıspet, Yusuf ve İsmail Pehlivan arasındaki korkunç kuvvet kavgasına dayanamamış ve ta kasığa kadar yırtılmıştı.

Deli İsmail Pehlivan'ın kıspetinden tutan cazgır, Kurt Duası denilen peşrev duasını okurken, Bütün Deliorman, dağ taş kulak olmuş onu dinliyordu:

Bir tarafta, narin vücudlarıyla uzaklardan gelmiş yürük atlar ve heyecandan sapsarıkesilmiş sahipleri, diğer tarafta, tunçtan heykeller gibi vücutlarıyla sıra sıra dolaşan pehlivanlar, beyaz sakallı ihtiyarlar, zıp zıp sıçrayan gürbüz çocuklar, kıyıdan kenardan, erkek arasına karışmadan geçmek için çabalayan yaşmaklı, feraceli kadınlar.

Karalar Köyü'nün bütün sözü geçenleri toplanmışlar, Yusuf'a ricacı gelmişlerdi: -Te be kızanım Yusuf, başpelvan oldun ama şüle doyasıya bi güleşini güremedik. Kış gelmeden, İramazan girmeden senin bi güleşini görelim dedik.

Yusuf'un dönüşü bütün köyde bayram havasının esmesine sebep olmuştu.

Abdülaziz Han, o zaman şehzade olan Abdülhamid Han'ın sualine gülmüş ve "Pehlivanlar, misaldir. Pehlivanlara baktıkça, kendimin, Osmanlı mülkünün ve bütün İslam aleminin başpehlivanı olduğumu, bu ikisini korumak için çok gayret etmek lüzumunu hatırlıyorum.

Kel İsmail Pehlivan'ın sözlerini Dergah Baş Hocası İsmail Pehlivan da tasdik etti.

Kel İsmail Pehlivan, İsmail Hoca'ya döndü: -Ee adaş. Burada bu dergahla ilgili yeterli bilgisi olmayan nice kimse var. Demir Buba kimdir bize bi annatırsan çok makbule geçer. İsmail Hoca, adaşına bakarak gülümsedi, yine taşı gediğe koymuştu

Ustasının sözleri Yusuf'u hayrete düşürmüştü: -Annayamadım ustam.

İsmail Pehlivan ve Yusuf'un pehlivanlar kahvesine girmesiyle beraber herkes ayağa kalkmıştı: -Ooo İsmeyil Pelvan! Oj geldiniz bre! -Senin çırak Deli Hafız Pelvan'ı yenmiş ha! -Breh! Breh!

Torlak Köyü'ndeki güreşte usta-çırak, İsmail Pehlivan ile Yusuf, baş güreşlerde sona kalmışlardı, birincilik için ikisinin güreşmesi gerekiyordu.

Yusuf, uzun kollarından istifade ederek rakibi Hafız'ı, yanına sokmaz, ustasından gelecek işareti beklerken dakikalar geçiyordu.

Hafız'ın aniden yerden fırlaması, hem Yusuf'u hem cazgırı telaşlandırmıştı. Hafız, yenilgiyi hazmedemeyip, kendi köyünde güreşmesini fırsat bilip kavga mı çıkarmak istiyordu.

Hafız Pehlivan'ın iki paçayı ele geçirmesi karşısında, Yusuf, hemen can havliyle, bir kolunu hasmının koltuk altından geçirdi ve Hafız'ın kafasını koltuk altına alıp iki elini gırtlak hizasında kenetleyerek boyunduruk oyununu yetiştirdi. İçinden de, Hafız Pehlivan'ı takdir etmekten kendini alamadı, nasıl da bir anda şimşek gibi dalmış, iki paçasını birden ele geçirmişti.

İsmail Pehlivan, yağlanma bitip meydanda cazgırın yanına giderken Yusuf'a çok yavaş sesle son öğütlerini verdi:

İsmail Pehlivan, güreşe kendisi de çıkmaya kararlıydı. Hafız, ne de olsa Kırkpınar'da küçükortayı alacak kadar tecrübeli bir pehlivandı, Yusuf'u, onun karşısında yalnız bırakamazdı.